Geister - Henning Wehland

Neun Uhr dreißig und ich liege noch wach

Die Nacht schleicht sich heran, aber bringt keinen Schlaf

Meine Blicke folgen den Schatten an der Wand

Ich lausche Stimmen, die sind mir nur allzu bekannt

Da sind sie wieder, schleichen die Gänge entlang

Stoßen mir jede Nacht die Tassen aus meinem Schrank

Manche flüstern, manche zischen, manche schmiegen sich an

So nagen meine Geister jede Nacht an meinem Verstand

Da ist der Eine, der hat sich nie getraut

Und der Andere, der sich sein Leben verbaut

Doch der lauteste von allen — völlig aufgewühlt —

Fand nie die Worte, dir zu sagen, was er für dich fühlt

Ich werd' die Geister nicht los

Werd' meine Geister nicht mehr los

Ich werd' die Geister nicht los

Werd' meine Geister nie mehr los

Drei Uhr dreißig und wir sind immer noch wach

Schlaflos treibt es dich wie mich in unsre alte Bar

Bist du sie auch manchmal richtig leid, wie sie dich jammern und dich quälen

Darf ich dir meine Geister vorstellen:

Da ist der Eine, der hat Chancen verpasst

Und der Andere, der hat es einfach nicht gerafft

Doch der Lauteste von allen, der auf der Strecke blieb

Fand nie den Mut, dir zu sagen, dass er dich liebt

Ich werd' die Geister nicht los

Werd' meine Geister nicht mehr los

Ich werd' die Geister nicht los

Werd' meine Geister nie mehr los

Werd' meine Geister nie mehr los

Da ist noch einer, der der immer mit sich kämpft

Und der Andere, der mich in deine Richtung drängt

Doch der lauteste von allen — schlägt das Herz bis an die Brust —

Träumt heut' Nacht von deinen Lippen, aber hat sie nie geküsst

Ich werd' die Geister nicht los

Werd' meine Geister nicht mehr los

Ich werd' die Geister nicht los

Werd' meine Geister nie mehr los

Werd' meine Geister nie mehr los

Half negen en ik ben nog wakker

De nacht sluipt binnen, maar brengt geen slaap

Mijn ogen volgen de schaduwen op de muur

Ik luister naar stemmen die me maar al te bekend voorkomen

Daar zijn ze weer, sluipend door de gangpaden

Duw de kopjes elke avond uit mijn kast

Sommigen fluisteren, sommigen sissen, sommigen nestelen zich

Dus mijn geest knaagt elke nacht aan mijn geest

Er is degene die nooit durfde

En de ander die zijn leven belemmert

Maar de luidste van allemaal - volledig geagiteerd -

Nooit de woorden gevonden om je te vertellen wat hij voor je voelt

Ik kan de geesten niet kwijt

Ik kan mijn geesten niet kwijtraken

Ik kan de geesten niet kwijt

Kom nooit van mijn geesten af

Half drie en we zijn nog wakker

Slapeloos word je net als ik naar onze oude bar gereden

Ben je ze soms echt zat, hoe ze je zeuren en kwellen?

Mag ik je voorstellen aan mijn geesten:

Daar is degene die kansen heeft gemist

En die andere snapte het gewoon niet

Maar de luidste van allemaal die langs de kant van de weg viel

Nooit de moed gevonden om je te vertellen dat hij van je houdt

Ik kan de geesten niet kwijt

Ik kan mijn geesten niet kwijtraken

Ik kan de geesten niet kwijt

Kom nooit van mijn geesten af

Kom nooit van mijn geesten af

Er is er nog een die altijd met zichzelf worstelt

En de ander die me in jouw richting duwt

Maar het luidst van allemaal - het hart klopt op zijn borst -

Vannacht van je lippen gedroomd, maar ze nooit gekust

Ik kan de geesten niet kwijtraken

Ik kan mijn geesten niet kwijtraken

Ik kan de geesten niet kwijtraken

Kom nooit van mijn geesten af

Kom nooit van mijn geesten af