L'autoroute en bois - Guy Beart

Sur une autoroute en bois

Trois fillettes allaient au pas

Elles autostoppèrent une grosse voiture de roi

Celui qui était dedans

Leur sourit à belles dents

Elles étaient toutes jeunes, et lui était chargé d’ans

Légères et court vêtues

Elles grimpèrent dans le bahut

Sans peur, trois petites bergères

Revenaient seules d’un bal perdu

L’homme roulait comme un fou

Elles lui chantèrent tout doux

Un refrain d’enfants qui parlaient de nuit, de forêts, de loups

Soudain l’une d’elles lui dit:

«Je me sens tout étourdie

Sortons de cette autoroute par ce panneau interdit»

Et voici, dans les buissons

Soudain mourut leur chanson

Dans la nuit de lune pleine qui vous donne le frisson

Tandis que l’homme veillait

L’une lui fit un croche-pied

La deuxième un coup de pierre

La troisième l’attrapait

Loin de l’autoroute en bois

Elles vous le mirent en croix

Tandis qu’il criait de crainte, les filles criaient de joie

Et puis lente lentement

Elles ôtent ses vêtements

Voici le temps implacable des tour -des tour- des tourments

L’une frôle ses cheveux

L’autre ses lèvres en feu

La troisième alors s’acharne sur son ventre si soyeux

Et sur le loup sans défense

Ce fut le diable et sa danse

Et la noce de ces gosses qui pour un soir se fiancent

Quand le rythme va croissant

Et quand le lait devient sang

Vous raconter tout, Mesdames, ce serait embarrassant

Et puis au petit matin

Dans la rosée et le thym

Il tomba tête première sur une herbe de satin

Alors, repues et légères,

Les petites fées s’en allèrent

Par les sentiers de l’enfance

En chantant «Il pleut bergère»

Et la morale après tout

C’est que les grands méchants loups

Doivent craindre les bergères

Y a plus de principes chez nous

Op een houten snelweg

Drie kleine meisjes liepen

Ze hebben een grote koningswagen gelift

Degene die binnen was

Glimlacht naar hen met grote tanden

Ze waren allemaal jong en hij ging gebukt onder jaren

Licht en kort gekleed

Ze klommen in het dressoir

Onbevreesd, drie kleine herderinnen

Alleen teruggekomen van een verloren bal

De man reed als een gek

Ze zongen zachtjes voor hem

Een koor van kinderen die spraken over de nacht, over bossen, over wolven

Plots zei een van hen tegen hem:

"Ik voel me helemaal duizelig

Laten we van deze snelweg af gaan bij dit verboden bord"

En hier, in de struiken

Plots stierf hun lied

In de volle maan nacht die je doet rillen

Terwijl de man toekeek

Een struikelde hem

De tweede op een steenworp afstand

De derde ving hem

Ver van de houten snelweg

Ze zetten het op je kruis

Terwijl hij het uitschreeuwde van angst, schreeuwden de meisjes het uit van vreugde

En dan langzaam langzaam

Ze trekken haar kleren uit

Hier komt de meedogenloze tijd van de torens - van de kwellingen - van de kwellingen

Eentje borstelt haar haar

De andere haar lippen in brand

De derde gaat dan achter haar buik zo zijdeachtig aan

En op de hulpeloze wolf

Het was de duivel en zijn dans

En de bruiloft van die kinderen die zich voor één nacht verloven

Wanneer het tempo groeit

En wanneer de melk bloed wordt

Het zou gênant zijn om jullie alle dames te vertellen

En dan in de ochtend

In dauw en tijm

Hij viel met zijn hoofd op een satijnen gras

Dus, verzadigd en licht,

De kleine feeën gingen weg

Door de paden van de kindertijd

Zingen "Het regent herderinnetje"

En moraliteit tenslotte

Het zijn gewoon de grote boze wolven

Moet de herderinnen vrezen

Er zijn meer principes bij ons