Hôtel-Dieu - Guy Beart

Pour une femme morte dans votre hôpital

Je réclame, Dieu, votre grâce

Si votre paradis n’est pas ornemental

Gardez-lui sa petite place

La voix au téléphone oubliait la pitié

Alors, j’ai couru dans la ville

Elle ne bougeait plus déjà d’une moitié

L’autre est maintenant immobile

Bien qu’elle fût noyée à demi par la nuit

Sa parole était violence

Elle m’a dit «Appelle ce docteur» et lui

Il a fait venir l’ambulance

Ô temps cent fois présent du progrès merveilleux

Quand la vie et la mort vont vite

Où va ce chariot qui court dans l’Hôtel-Dieu

L’hôtel où personne n’habite?

D’une main qui pleurait de l’encre sur la mort

Il fallut remplir quelques fiches

Moi, je pris le métro, l’hôpital prit son corps

Ni lui ni elle n'étaient riches

Je revins chaque fois dans les moments permis

J’apportais quelques friandises

Elle me souriait d’un sourire à demi

De l’eau tombait sur sa chemise

Elle ne bougeait plus, alors elle a pris froid

On avait ouvert la fenêtre

Une infirmière neutre aux gestes maladroits

En son hôtel, Dieu n’est pas maître

La mère m’embrassa sur la main, me bénit

Et moi je ne pouvais rien dire

En marmonnant «Allons, c’est fini, c’est fini»

Toujours dans un demi-sourire

Cette femme a péché, cette femme a menti

Elle a pensé des choses vaines

Elle a couru, souffert, élevé deux petits

Si l’autre vie est incertaine

Et si vous êtes là et si vous êtes mûr

Que sa course soit terminée !

On l’a mise à Pantin dans un coin près du mur

Derrière, on voit des cheminées

Voor een dode vrouw in je ziekenhuis

Ik vraag, God, uw genade

Als je paradijs niet sierlijk is

Bewaar hem zijn kleine plaats

De stem aan de telefoon vergat medelijden

Dus ik rende door de stad

Ze bewoog nog geen half

De ander is nu onbeweeglijk

Hoewel ze 's nachts half verdronken was

Zijn woord was geweld

Ze zei tegen me "Bel die dokter" en hij...

Hij belde de ambulance

O tijd honderd keer aanwezig van wonderbaarlijke vooruitgang

Als leven en dood snel gaan

Waar gaat deze kar heen die in Hotel-Dieu . rijdt?

Het hotel waar niemand woont?

Met een hand die inkt huilde over de dood

Moest een paar formulieren invullen

Ik, ik nam de metro, het ziekenhuis nam zijn lichaam mee

Noch hij noch zij was rijk

Ik kwam elke keer terug op de toegestane momenten?

Ik heb wat lekkers meegenomen

Ze lachte naar me met een halve glimlach

Er viel water op zijn shirt

Ze bewoog niet, dus kreeg ze het koud

We openden het raam

Een neutrale verpleegster met onhandige gebaren

In zijn hotel is God geen meester

De moeder kuste me op de hand, zegende me

En ik kon niets zeggen

Mompelen "Kom op, het is voorbij, het is voorbij"

Altijd in een halve glimlach

Deze vrouw heeft gezondigd, deze vrouw heeft gelogen

Ze dacht ijdele dingen

Ze rende, leed, voedde twee kleintjes op

Als het volgende leven onzeker is

En als je daar bent en als je volwassen bent

Moge zijn race voorbij zijn!

We zetten het in Pantin in een hoek bij de muur

Daarachter zien we schoorstenen