Реквием по любви - Тимати, Григорий Лепс

Скажи, зачем Судьба тебя мне не спасла у-а?

За что ж она меня тобою наказала?..

Он был ее намного старше и гораздо мудрей,

Ценил ее, видел в ней мать своих детей,

Она была вроде не против и новой весной

Их объявили мужем и женой.

Любовь живет три года, если верить Бегбедеру,

Они последовали грустному примеру.

Он продолжал строить свою карьеру,

А она теряла веру и не выдержала первой.

Даже рождение ребенка не смогло влиять,

Она продолжала по ночам исчезать.

А, возвращаясь, по утрам не могла уснуть.

Она любила другого, в этом была суть.

А он кричал: "окстись, зачем тебе искать других?

Моей любви хватит на нас двоих!"

Она винила его в том, что не удержал,

А он ее любил и всё прощал.

Он прятал боль, обиду и море слез.

И задавал ей один и тот же вопрос:

Скажи, зачем Судьба тебя мне не спасла, у-а?

За что ж она меня тобою наказала?..

Как заглушить мне боль, если раны кровоточат?

Нам не спасти любовь, наш парус порван в клочья...

А новым утром напряжение сходило на нет,

И весь вчерашний спор казалось полный бред.

Она искала ответ, где-то на дне бокала,

А он искал ответ на острие кинжала.

Им не хватало просто понять друг друга,

Он принимал, что их семья - его заслуга.

Ему твердили друзья: "Ты себя губишь!

Она не твоя и насильно мил не будешь!"

А он закрыл глаза, будто стал слепцом,

Считал, что на добро не ответят злом.

Она вроде молчала и не отвечала,

Но чем дальше, тем чаще она исчезала.

В маленькой церкви, стоя на коленях,

Упрошала Господа даровать прощение,

И кляла в слязах судьбу злую:

Тот, кого она любит, теперь любит другую...

Он прятал боль, обиду и море слез.

И задавал ей один и тот же вопрос:

Скажи, зачем Судьба тебя мне не спасла, у-а?

За что ж она меня тобою наказала?..

Как заглушить мне боль, если раны кровоточат?

Нам не спасти любовь, наш парус порван в клочья...

Vertel me waarom het lot je niet heeft gered?

Waarom heeft ze me met jou gestraft?

Hij was veel ouder dan zij en veel wijzer,

Waardeerde haar, zag in haar de moeder van zijn kinderen,

Ze leek de nieuwe lente niet erg te vinden

Ze werden tot man en vrouw verklaard.

Liefde leeft drie jaar, volgens Begbeder,

Ze volgden een treurig voorbeeld.

Hij bouwde verder aan zijn carrière

En ze verloor het geloof en kon de eerste niet uitstaan.

Zelfs de geboorte van een kind had geen invloed,

Ze bleef 's nachts verdwijnen.

En toen ik terugkwam, kon ik 's ochtends niet slapen.

Ze hield van een ander, daar ging het om.

En hij schreeuwde: "Okstya, waarom moet je naar anderen zoeken?

Mijn liefde is genoeg voor ons twee!"

Ze nam het hem kwalijk dat hij zich niet inhield,

En hij hield van haar en vergaf alles.

Hij verborg pijn, wrok en een zee van tranen.

En hij stelde haar dezelfde vraag:

Vertel me waarom het lot je niet heeft gered?

Waarom heeft ze me met jou gestraft?

Hoe kan ik de pijn verdoven als de wonden bloeden?

We kunnen de liefde niet redden, ons zeil is aan flarden gescheurd...

En in de nieuwe ochtend liep de spanning op niets uit,

En het hele argument van gisteren leek complete onzin.

Ze zocht een antwoord, ergens op de bodem van het glas,

En hij zocht een antwoord op de punt van een dolk.

Het ontbrak ze alleen maar om elkaar te begrijpen,

Hij accepteerde dat hun familie zijn verdienste was.

Zijn vrienden zeiden tegen hem: “Je maakt jezelf kapot!

Ze is niet van jou en je zult niet gedwongen worden aardig te zijn!"

En hij sloot zijn ogen, alsof hij blind was geworden,

Hij geloofde dat goed niet met kwaad zou worden vergolden.

Ze leek stil en antwoordde niet,

Maar hoe verder, hoe vaker ze verdween.

In een kleine kerk, op mijn knieën

Ik smeekte de Heer om vergeving te schenken,

En vervloekte in tranen een slecht lot:

Degene van wie ze houdt, houdt nu van een ander...

Hij verborg pijn, wrok en een zee van tranen.

En hij stelde haar dezelfde vraag:

Vertel me waarom het lot je niet heeft gered?

Waarom heeft ze me met jou gestraft?

Hoe kan ik de pijn verdoven als de wonden bloeden?

We kunnen de liefde niet redden, ons zeil is aan flarden gescheurd...