Windchill - Grieves

I was born in a city,

where the wind chill could kill ya,

and frostbite the smile off your face when it grills ya.

So naturally learned to make it out in the cold,

and carve emotion in the ice blocks hidden in the snow.

And it shows,

king of the winter bitter and froze,

with a head full of blackouts breakin through the ropes and I choke,

at every little punch I tried too throw,

but the devil hovered over me tellin me where to go, GO HOME !

And die where the heart is,

life has been a series of goodbyes that I’ve been fighting too depart with,

and hardships, shot down and buried in the marshes,

with nothing but a love letter stapled too my carcass.

Identify me,

feel I’m too far gone.

See the look inside ya eyes when the Blue’s songs on so sing all of it,

try to harmonize when I’m gone cause at this point,

I’m barely holding on, come on.

(chorus)

It’s a cold cold world we face,

with miles of frozen road,

that I drove down on my way,

I’m as cold, as, snow.

Falling, slowly to the ground,

all around you.

Black ice forming on the tongue,

this is just another part of life.

Let it melt in the sunshine,

and freeze overnight.

I was built for the blizzard,

and lived with the ice.

I smoothered every flame,

that I ever tried too ignite cause of comfort,

wrapped up in a blanket made of snow.

Chippin off the freezin condensation on my bones,

and I can feel it in the mornin when it blows

and it rifles through the streets like a bullet from the cold.

And I know it, feel it on a first name basis.

And laugh at the games that it plays with my patience,

cause I’ve been lookin at the world through a glacier,

and know what it’s like to be hopelessly underrated,

it’s sick, spittin' the water under the bridge,

with a shivering image of what a fine life is.

Cause I’ve been fishin at this lake since a kid

I know exactly where to walk when the ice gets thin.

(chorus)

It’s a cold cold world we face,

with miles of frozen road,

that I drove down on my way,

I’m as cold, as, snow.

(Piano plays out)

Ik ben geboren in een stad,

waar de gevoelstemperatuur je zou kunnen doden,

en bevries de glimlach van je gezicht als het je griezelt.

Dus natuurlijk geleerd om het in de kou te redden,

en kerf emotie in de ijsblokken verborgen in de sneeuw.

En het laat zien,

koning van de winter bitter en bevroor,

met een hoofd vol stroomstoringen die door de touwen breken en ik stik,

bij elke kleine stoot die ik probeerde te gooien,

maar de duivel zweefde boven me, vertel me waar ik heen moet, GA NAAR HUIS!

En sterf waar het hart is,

het leven is een reeks afscheid geweest waar ik te veel mee heb gevochten,

en ontberingen, neergeschoten en begraven in de moerassen,

met niets anders dan een liefdesbrief aan mijn karkas geniet.

Identificeer mij,

voel dat ik te ver heen ben.

Zie de blik in je ogen wanneer de Blue's liedjes aan staan, dus zing alles,

probeer te harmoniseren wanneer ik weg ben, want op dit punt,

Ik hou het amper vol, kom op.

(Refrein)

Het is een koude koude wereld waarmee we worden geconfronteerd,

met kilometers bevroren weg,

dat ik onderweg naar beneden reed,

Ik ben zo koud als sneeuw.

Langzaam op de grond vallend,

overal om je heen.

IJsvorming op de tong,

dit is gewoon een ander deel van het leven.

Laat het smelten in de zon,

en een nacht invriezen.

Ik ben gebouwd voor de sneeuwstorm,

en leefde met het ijs.

Ik heb elke vlam gedoofd,

dat ik ooit heb geprobeerd te ontsteken vanwege comfort,

gewikkeld in een deken gemaakt van sneeuw.

Chippin uit de bevriezing condensatie op mijn botten,

en ik kan het 's morgens voelen als het waait

en het schiet door de straten als een kogel van de kou.

En ik weet het, voel het op basis van de voornaam.

En lachen om de spelletjes die het met mijn geduld speelt,

want ik heb naar de wereld gekeken door een gletsjer,

en weet hoe het is om hopeloos onderschat te worden,

het is ziek, spittin' het water onder de brug,

met een huiveringwekkend beeld van wat een fijn leven is.

Omdat ik al van kinds af aan op dit meer vis

Ik weet precies waar ik moet lopen als het ijs dun wordt.

(Refrein)

Het is een koude koude wereld waarmee we worden geconfronteerd,

met kilometers bevroren weg,

dat ik onderweg naar beneden reed,

Ik ben zo koud als sneeuw.

(Piano speelt uit)