Tragic - Grieves

They say that lightning never strikes twice

In the same spot when it’s landed

You ought to see the thundercloud I’m trapped in

Head down looking for a tactic

Trying to find a way up out the gravity around me

I’m attached to stuck

Floating on luck like a river raft was

Spitting up love like it’s ipecac

If in fact there’s a quicker path to diminish that

I’ma get a first class ticket just to finish last

Often, who’s watching, chip another crooked ass tooth on my options

The blues never had a use for its caution

And cut right through me like a razor bladed harsh wind

Yeah, I guess I’m living off a habit,

And digging up graves just to reseal the casket

Bold-faced, marching to the middle of the havoc

Just so I can sing a song about it all

Tragic

You act like this can save me, hey hey hey

You act like I don’t know, you don’t know

I act like I’ve gone crazy, and all of this can save me,

But I don’t really know

I don’t know no more my brother, me and my blue sensitivities

Look at all that this music has given me

Intimately in tune with my misery

I can spin bad news to a symphony

I ain’t a boy in a bubble, I’m a man in touch with my joy and my trouble

Got a fighting chance at love in this ugliness,

I think hope deserves to know what she’s up against

Blues and 12s I write 24s, life’s twice as hard, fighting with the cards

Those chosen the moment we were born

Highs and lows, joys and woes, they’re yours

Chase the blues and one day you’re gonna catch them

Sing em all you want, you gonna wish you never met them

Humming the ballad of the paper-thin jacket

Trapped in the rain again

Tragic

You act like this can save me, hey hey hey

You act like I don’t know, you don’t know

I act like I’ve gone crazy, and all of this can save me,

But I don’t really know

I don’t know what the deal is,

But lately I’ve been looking through a thick glass

Squinting just to see the smidgen of the kickbacks

My little ticker only flickers with a mishap

And lashes out at me every time that I admit that

Look at what I did with the ashes,

Smoking in the boy’s room, ditching out of classes

Hands full of shattered stained glass with a grasp tight around it

Just enough to make a couple wounds last

As scars, medals, rose pedals,

Scattered on the path like it’s Hansel and Gretel

Burn from the water I splash from the kettle

In efforts to make a documentation of what I went through

Hell, I guess I’m playing from the attic,

Pulling up the floorboards, digging up the hatchet

Firm footed, standing in the middle of the static

Just so I can sing a song about it all

Tragic

You act like this can save me, hey hey hey

You act like I don’t know, you don’t know

I act like I’ve gone crazy, and all of this can save me,

But I don’t really know

Ze zeggen dat de bliksem nooit twee keer inslaat

Op dezelfde plek als hij is geland

Je zou de onweerswolk moeten zien waarin ik gevangen zit

Ga naar beneden op zoek naar een tactiek

Proberen een uitweg te vinden uit de zwaartekracht om me heen

Ik ben gehecht aan vastgelopen

Drijvend op geluk zoals een riviervlot was

Liefde spugen alsof het ipecac is

Als er in feite een sneller pad is om dat te verminderen

Ik krijg een eerste klas ticket om als laatste te eindigen

Vaak, wie kijkt, prik ik nog een scheve ezeltand op mijn opties

De blues heeft zijn voorzichtigheid nooit gebruikt

En snijd dwars door me heen als een harde wind met scheermesjes

Ja, ik denk dat ik leef van een gewoonte,

En graven opgraven om de kist weer te sluiten

Met een gedurfd gezicht, marcherend naar het midden van de ravage

Zodat ik er een liedje over kan zingen

Tragisch

Je doet alsof dit me kan redden, hey hey hey

Je doet alsof ik het niet weet, jij weet het niet

Ik doe alsof ik gek ben geworden, en dit alles kan me redden,

Maar ik weet het niet echt

Ik weet niet meer mijn broer, ik en mijn blauwe gevoeligheden

Kijk naar alles wat deze muziek me heeft gegeven

Intiem in harmonie met mijn ellende

Ik kan slecht nieuws toveren tot een symfonie

Ik ben geen jongen in een bubbel, ik ben een man in contact met mijn vreugde en mijn problemen

Kreeg een vechtkans op liefde in deze lelijkheid,

Ik denk dat hoop het verdient om te weten waar ze tegen is

Blues en 12s Ik schrijf 24s, het leven is twee keer zo moeilijk, vechten met de kaarten

Degenen die zijn gekozen op het moment dat we werden geboren

Hoogte- en dieptepunten, vreugde en ellende, ze zijn van jou

Chase the blues en op een dag zul je ze vangen

Zing ze zoveel je wilt, je zou willen dat je ze nooit had ontmoet

De ballad van het flinterdunne jasje neuriën

Weer vast in de regen

Tragisch

Je doet alsof dit me kan redden, hey hey hey

Je doet alsof ik het niet weet, jij weet het niet

Ik doe alsof ik gek ben geworden, en dit alles kan me redden,

Maar ik weet het niet echt

Ik weet niet wat de deal is,

Maar de laatste tijd kijk ik door een dik glas

Knijpen om de smidgen van de smeergelden te zien

Mijn kleine ticker flikkert alleen bij een ongelukje

En haalt uit naar me elke keer dat ik dat toegeef

Kijk wat ik deed met de as,

Roken in de jongenskamer, de lessen verlaten

Handen vol gebroken glas-in-lood met een greep er strak omheen

Net genoeg om een ​​paar wonden te laten duren

Als littekens, medailles, rozenpedalen,

Verspreid over het pad alsof het Hans en Grietje is

Branden van het water dat ik uit de waterkoker spat

In pogingen om een ​​documentatie te maken van wat ik heb meegemaakt

Verdorie, ik denk dat ik vanaf de zolder speel,

De vloerplanken omhoog trekken, de bijl opgraven

Stevige voeten, staande in het midden van de static

Zodat ik er een liedje over kan zingen

Tragisch

Je doet alsof dit me kan redden, hey hey hey

Je doet alsof ik het niet weet, jij weet het niet

Ik doe alsof ik gek ben geworden, en dit alles kan me redden,

Maar ik weet het niet echt