L'homme serpent - Grand Blanc

Perdu parmi vous, vipères, j’ai perdu l’envie

Où que j’aille, je m'écaille et mon sang-froid s’est enfui

Morsure, l’avenir est devenu venin

Tu dis que je suis mortel, on verra demain

Oh les sourires que j’enserre me font de faux serments

Je ne devrais pas m’en faire quand tu me montres les dents

Si c’est pas sévices, c’est séquelles et je m'évertue

Je n'éteins plus le réveil, l’incendie, l’incident

Fais-moi la peau, je suis l’homme serpent

Tombé des nues, à mes dépens

Je me tatoue ces noms de femmes serpents

Qui tombent nues, passés les ans

Je suis l’homme serpent

Je suis l’homme serpent

Verloren onder jullie, adders, ik verloor het verlangen

Waar ik ook ga, ik ben aan het vervellen en mijn humeur is weg

Bijt, de toekomst is vergif geworden

Je zegt dat ik sterfelijk ben, we zullen morgen zien

Oh de glimlach die ik vasthoud, maakt me valse eden

Ik zou het niet erg vinden als je je tanden naar me ontbloot

Als het geen misbruik is, is het een nasleep en ik streef ernaar

Ik zet de wekker, het vuur, het incident niet meer uit

Dood me, ik ben de slangenman

Uit de wolken gevallen, op mijn kosten

Ik tatoeëer deze namen van slangenvrouwen

Die naakt vallen, afgelopen jaren

Ik ben de slangenman

Ik ben de slangenman