Laramie - Goodnight, Texas

There was always someone pulling the strings

In the old days when we were dancing and singing til our throats got sore

Who in their right mind would ever go and look for more?

This is now and that was all before

There was always someone watching us play

In our desert sandbox crying

When the wind blew sand in our eyes

Set aside a pile of sand whenever anyone died

Then one day we went out to explore

When we got snowed in Laramie

In the early days of May

There was something taking care of me

And you, wouldn’t you say?

There was always a story pointing the way

And we’d sit together reading and scratching our beards and our chins

Used to keep a running count of every woman’s loses and wins

We could be forgiven for not learning from our sins

When we got snowed in Laramie

In the early days of May

There was something taking care of me

And you, wouldn’t you say?

Oh the second singularity

Was a million miles away

But it wasn’t far enough away

And now we’re gonna pay

When we got snowed in Laramie

In the early days of May

There was something taking care of me

And you, wouldn’t you say?

And I know you’re not aware of me

We’re a million miles away

But we’re never far enough away

And now we’re gonna pay

Er was altijd wel iemand die aan de touwtjes trok

Vroeger, toen we dansten en zongen tot onze keel er pijn van kreeg

Wie zou er ooit naar meer gaan zoeken?

Dit is nu en dat was alles vroeger

Er was altijd iemand die ons aan het spelen was

Huilend in onze woestijnzandbak

Toen de wind zand in onze ogen blies

Leg een stapel zand opzij als er iemand sterft

Toen gingen we op een dag op ontdekkingstocht

Toen we sneeuwden in Laramie

In de vroege dagen van mei

Er was iets dat voor me zorgde

En jij, zou je niet zeggen?

Er was altijd een verhaal dat de weg wees

En we zaten samen te lezen en te krabben aan onze baarden en onze kin

Wordt gebruikt om de verliezen en overwinningen van elke vrouw bij te houden

Het kan ons vergeven worden dat we niet van onze zonden hebben geleerd

Toen we sneeuwden in Laramie

In de vroege dagen van mei

Er was iets dat voor me zorgde

En jij, zou je niet zeggen?

Oh de tweede singulariteit

Was een miljoen mijl verwijderd

Maar het was niet ver genoeg weg

En nu gaan we betalen

Toen we sneeuwden in Laramie

In de vroege dagen van mei

Er was iets dat voor me zorgde

En jij, zou je niet zeggen?

En ik weet dat je me niet kent

We zijn een miljoen mijl verwijderd

Maar we zijn nooit ver genoeg weg

En nu gaan we betalen