The Fighter - Golden Earring

He was young when I first saw him

(maybe) 19 or so

And I knew he would go places

He’d never dreamt he’d go

There was a certain something

Impossible to hide

Dynamite in both his hands

It swept ‘em all aside

So they nicknamed hem the killer

And he lived up to the name

The guys that tried to fight him

Never came out quite the same

And man, the crowd just loved him

In those up and coming days

Carried him on their shoulders

While they showered him with praise

Well, they loved him like a brother

Cause he gave ‘em all the thrills

Carin' shit about no sef-defense

Only going for the kill

He took a beating now and then

But stood there young and tough

Never thought of backin' up

When the going got too rough

He came down like a shockwave

The title easily won

He just tore in there man, punching

Taking two and landing one

But that avalanche of punches

Eventually took it’s toll

Like a constant drip of water

Wears down the hardest stone

And we all saw it comin'

The inevitable fall

The night he lost his title

And the title wasn’t all

He just started slippin'

Down skids slicker than grease

His drawing power faded

And the hero-worship ceased

But he couldn’t stop the fighting

Custom-made for the trade

While he blew away the money

On friends succes had made

I saw him fight again last night

I wish I had been spared

The sight of that poor old wreck

For whom nobody no longer cared

His eyes had lost their sparkle

His legs hado lost their spring

And it really was pathetic

The way he stumbled through the ring

While an upstart punched him dizzy

Punched him silly bell to bell

The lust mad hungry wolfpack

Rode him to a far-ye-well

Here’s the same punks

Who once worshipped

His shrine when he was king

Callin' him a coward

And he was groping ‘round the ring

But he didn’t seem to notice

I thought he’ll fight until he’s dead

He’ll stay in there and take it

And keep the wolf-pack fed

He gave ‘em his youth and all his power

Now they were tearin' him apart

My eyes grew dim and misty with tears

For that brave and gallant heart

Man if only I could have my way

I’d know exactly what to do

I’d pitch ‘em right in there with him

One by one and two by two

I’d see him bash their empty heads

Egg-like broken shells

I’d jump up on my chair and yell

For blood while down they fell

I’d see ‘em beg for mercy

Groaning in the night

What’s wrong, you guys can’t you take it?

Come on you scum and fight!

Hij was jong toen ik hem voor het eerst zag

(misschien) 19 of zo

En ik wist dat hij ergens heen zou gaan

Hij had nooit gedroomd dat hij zou gaan

Er was een bepaald iets

Onmogelijk te verbergen

Dynamiet in zijn beide handen

Het veegde ze allemaal opzij

Dus gaven ze hem de bijnaam de moordenaar

En hij deed de naam eer aan

De jongens die met hem probeerden te vechten

Kwam nooit helemaal hetzelfde uit

En man, het publiek hield gewoon van hem

In de komende en komende dagen

Hebben hem op hun schouders gedragen

Terwijl ze hem met lof overlaadden

Nou, ze hielden van hem als een broer

Want hij gaf ze alle spanning

Carin' shit over geen zelfverdediging

Alleen gaan voor de kill

Hij kreeg af en toe een pak slaag

Maar stond daar jong en stoer

Nooit aan gedacht om een ​​back-up te maken

Toen het te moeilijk werd

Hij kwam naar beneden als een schokgolf

De titel won gemakkelijk

Hij scheurde er gewoon in man, ponsen

Twee nemen en één landen

Maar die lawine van stoten

Uiteindelijk eiste het zijn tol

Als een constante druppel water

Slijt de hardste steen af

En we zagen het allemaal aankomen

De onvermijdelijke val

De nacht dat hij zijn titel verloor

En de titel was niet alles

Hij begon net te slippen

Down skids gladder dan vet

Zijn tekenkracht vervaagde

En de heldenverering hield op

Maar hij kon de gevechten niet stoppen

Op maat gemaakt voor de handel

Terwijl hij het geld wegblies

Op vrienden had succes geboekt

Ik zag hem gisteravond weer vechten

Ik wou dat ik gespaard was gebleven

De aanblik van dat arme oude wrak

Voor wie niemand meer om gaf

Zijn ogen hadden hun glans verloren

Zijn benen hadden hun veer verloren

En het was echt zielig

De manier waarop hij door de ring strompelde

Terwijl een parvenu hem duizelig sloeg

Stond hem van bel tot bel

De lustgekke hongerige wolfpack

Reed hem naar een ver-ye-well

Hier zijn dezelfde punks

Wie heeft ooit aanbeden?

Zijn heiligdom toen hij koning was

Noem hem een ​​lafaard

En hij tastte rond in de ring

Maar hij leek het niet te merken

Ik dacht dat hij zou vechten tot hij dood is

Hij blijft daar en neemt het aan

En houd de wolvenroedel gevoed

Hij gaf ze zijn jeugd en al zijn kracht

Nu waren ze hem aan het verscheuren

Mijn ogen werden wazig en mistig van tranen

Voor dat dappere en dappere hart

Man als ik maar mijn zin kon krijgen

Ik zou precies weten wat ik moet doen

Ik zou ze daar samen met hem neerzetten

Eén voor één en twee voor twee

Ik zou hem hun lege hoofden zien bashen

Ei-achtige gebroken schelpen

Ik zou op mijn stoel springen en schreeuwen

Voor bloed terwijl ze naar beneden vielen

Ik zou ze om genade zien smeken

Kreunen in de nacht

Wat is er aan de hand, jullie kunnen er niet tegen?

Kom op, uitschot en vecht!