Kalondour - Gilles Servat

Je naquis la nuit en février

Quand le soleil passe dans l’eau

Emporté par des mers enfantines

Je survis au loin sur des collines

Qui dira par une bouche amère

Ce qui tient mon âme emprisonnée

Qui dira par une bouche amère

Ce qui tient mon âme emprisonnée

La Bretagne a-t-elle autant de charme

Pour porter de sable l’horizon

Pour colorer mes yeux de ces vagues

Et couronner mon front de ces algues

J’ai des langues farouches dans la tête

J’ai des vents parfumés dans l’oreille

Le ressac palpite dans mon coeur

J’ai des huîtres et du vin dans la bouche

Quand je m’embarque dans mes océans

Je mets la voile vers les barreaux scellés

De la fenêtre ouverte à l’autre bout

Par où mon âme voudrait s’envoler

Qui dira par une bouche amère

Ce qui tient mon âme emprisonnée

Qui dira par une bouche amère

Ce qui tient mon âme emprisonnée

Au fil des quais glissant sous les arches

Où l’herbe pousse entre les pavés

Je cherche dans des reflets d’enfance

Des souvenirs d’avant que je marche

Ma mer est là qui coule toute grise

Et qui se brise en écumes blanches

Sur les étraves des piliers des ponts

Comme des phares sillagent mon front…

Ik ben in februari 's nachts geboren

Als de zon door het water gaat

Meegesleept door kinderachtige zeeën

Ik overleef ver weg op heuvels

Wie zal het zeggen met een bittere mond

Wat houdt mijn ziel gevangen?

Wie zal het zeggen met een bittere mond

Wat houdt mijn ziel gevangen?

Heeft Bretagne zoveel charme?

Om zand naar de horizon te brengen

Om mijn ogen te kleuren met deze golven

En kroon mijn voorhoofd met dit zeewier

Ik heb woeste tongen in mijn hoofd

Ik heb geurende winden in mijn oor

De branding klopt in mijn hart

Ik heb oesters en wijn in mijn mond

Wanneer ik aan boord ga in mijn oceanen

Ik zeilde naar de verzegelde tralies

Vanuit het open raam aan de andere kant

Waar mijn ziel zou willen vliegen

Wie zal het zeggen met een bittere mond

Wat houdt mijn ziel gevangen?

Wie zal het zeggen met een bittere mond

Wat houdt mijn ziel gevangen?

Langs de kades glijdend onder de bogen

Waar het gras tussen de kasseien groeit

Ik zoek in reflecties van de kindertijd

Herinneringen van voordat ik liep

Mijn zee stroomt daar helemaal grijs

En dat spat uiteen in wit schuim

Op de stammen van brugpijlers

Zoals koplampen mijn voorhoofd strelen...