Hieronder staat de songtekst van het nummer Il est des êtres beaux , artiest - Gilles Servat met vertaling
Originele tekst met vertaling
Gilles Servat
Il est des êtres beaux comme un matin du monde
Des êtres déchirants comme un amour enfui
Ils passent lumineux sur nos vies moribondes
Comme un jour qui se lève éteint la vieille nuit
Leur corps a l'élégance et le tranchant des glaives
La transparence aussi et l'éclat du diamant
Leur plus petit sourire c’est la grâce d’un rêve
Plus douce est leur clarté que celle du firmament
Sur leur visage d’ange erre encore une enfance
Que leurs sourcils tempèrent d’un air de gravité
Derrière leur front buté brûle l’intransigeance
Et dans leur regard pur flamboie la vérité
Vous portez devant eux le poids des millénaires
Toutes vos vies passées viennent peser sur vous
Par la fange des ans sont closes vos paupières
Vous êtes par vous-même éclaboussé de boue
Mais l’oiseau de leur main sur votre bras se pose
L’impression de souillure aussitôt s'évanouit
Quelque chose en vous change et se métamorphose
Sous votre chevelure un astre s'épanouit
Et vous voici avec au cœur une fêlure
Voici que craque en vous le mur d’une prison
Une fenêtre s’ouvre sur une autre nature
Où des soleils poèmes dorent d’autres horizons
Puis ils s’en vont portant l’aube comme un diadème
Vous restez éblouis croyant encore les voir
Sachant que jamais plus vous ne serez le même
Même si vous ne devez plus jamais les revoir
Er zijn mooie wezens zoals een ochtend van de wereld
Hartverscheurende wezens als een verloren liefde
Ze schijnen helder op onze stervende levens
Zoals een opkomende dag de oude nacht dooft
Hun lichaam heeft de elegantie en scherpte van zwaarden
Transparantie ook en de schittering van de diamant
Hun kleinste glimlach is de gratie van een droom
Zoeter is hun helderheid dan die van het firmament
Op hun engelengezicht dwaalt nog steeds een kindertijd
Dat hun wenkbrauwen temperen met een lucht van zwaartekracht
Achter hun koppige voorhoofd brandt onverzettelijkheid
En in hun pure blik straalt de waarheid
Je draagt voor hen het gewicht van millennia
Al je vorige levens gaan op je wegen
Door de modder der jaren zijn je oogleden gesloten
Je bent zelf bespat met modder
Maar de vogel van hun hand op jouw arm landt
Het gevoel van verontreiniging verdwijnt onmiddellijk
Iets in je verschuift en verandert
Onder je haar bloeit een ster
En hier ben je dan met een barst in je hart
Zie, de muur van een gevangenis barst in je
Een raam opent naar een andere natuur
Waar poëtische zonnen andere horizonten vergulden
Dan gaan ze de dageraad dragen als een tiara
Je blijft verblind en gelooft nog steeds dat je ze ziet
Wetende dat je nooit meer dezelfde zult zijn
Ook al hoef je ze nooit meer te zien
Liedjes in verschillende talen
Hoogwaardige vertalingen in alle talen
Vind binnen enkele seconden de teksten die je nodig hebt