Trop Beau - Gilbert Bécaud

Trop beau, beaucoup trop beau

Est notre amour, tu le sais bien

Il sonne faux comme un duo de comédien

Trop grand, beaucoup trop grand

Pour être vrai notre néant

Organisé comme un roman d’absurdité

Aimer quand c’est un jeu

Sous le plein feu

D’un pauvre lit

Pourquoi vouloir y accrocher

Des paradis

On croit que l’on y crois

Puis un matin on s’aperçoit

Que ce n’est rien

Qu’un feu de joie

Qui s’est éteint

Qui s’est éteint

Un rien, il suffirait

D’un presque rien

Pour décrocher le grand rideau

Et s'écrouler le chapiteau

Mais non (mais non) mais tu attends

Mais moi j’attends que l’un de nous

Trouve le cran de libérer un beau matin

Ces deux pantins

Te mooi, veel te mooi

Is onze liefde, je weet het goed

Het klinkt nep als een duet van een komiek

Te groot, veel te groot

Om waar te zijn ons niets

Georganiseerd als een roman van absurditeit

Liefde als het een spel is

Onder vol vuur

Van een slecht bed

Waarom zou je eraan willen vasthouden?

Paradijs

We denken dat we geloven

Dan realiseren we ons op een ochtend

Dat het niets is

dan een vreugdevuur

wie is overleden

wie is overleden

Niets, het zou genoeg zijn

Bijna niets

Om het grote gordijn weg te halen

En verkruimel de tent

Maar nee (maar nee) maar wacht af

Maar ik wacht op een van ons

Vind het lef om op een mooie ochtend los te laten

Deze twee poppen