On prend toujours un train pour quelque part - Gilbert Bécaud

Une gare au petit matin,

Deux amours se tiennent la main.

Ils sont tristes ou ils sont heureux.

On n’en sait rien, mais ils sont deux.

La vie c’est ça, tu le sais bien:

Un train s’en va, un autre vient.

On prend toujours un train pour quelque part,

Un grand train bleu, un grand train blanc, un grand train noir.

On prend toujours un train pour quelque part.

Au bout du quai flottent des mains et des mouchoirs.

Toi et moi, nous irons très loin.

On s’aimera tant et si bien

Que le monde entier n’en saura

Ni le comment ni le pourquoi.

Un jour, les derniers jours viendront.

Nous prendrons le dernier wagon.

On prend toujours un train pour quelque part,

Un grand train bleu, un grand train blanc, un grand train noir.

On prend toujours un train pour quelque part.

Au bout du quai flottent des mains, des au revoir.

Een treinstation in de vroege ochtend,

Twee liefdes houden elkaars hand vast.

Ze zijn verdrietig of ze zijn blij.

We weten het niet, maar het zijn er twee.

Het leven is dit, je weet het maar al te goed:

De ene trein gaat, de andere komt.

We nemen altijd ergens een trein,

Een grote blauwe trein, een grote witte trein, een grote zwarte trein.

We gaan altijd ergens met de trein.

Aan het einde van het platform zweven handen en zakdoeken.

Jij en ik, we zullen heel ver gaan.

We zullen zoveel van elkaar houden

Dat de hele wereld niet zal weten

Noch het hoe, noch het waarom.

Op een dag zullen de laatste dagen komen.

We nemen het laatste rijtuig.

We nemen altijd ergens een trein,

Een grote blauwe trein, een grote witte trein, een grote zwarte trein.

We gaan altijd ergens met de trein.

Aan het einde van de kade zweven handen, tot ziens.