Il s'en va mon garçon - Gilbert Bécaud

Il s’en va, mon garçon,

Il va quitter la maison.

A son tour de se battre,

D’entrer dans le grand théâtre.

Il n’a plus besoin de moi

Et il s’en va.

Il s’en va, mon garçon,

Chanter sa propre chanson.

Deux mouchoirs, trois chemises,

On a bouclé sa valise.

Maintenant il est pressé

De s’en aller.

Le voici comme un oiseau débutant

À son premier vol.

Étourdi par le printemps,

Il tourne la tête,

Il jette un dernier regard

Au revoir.

Il s’en va, mon garçon.

C'était ma belle saison,

Les Noëls et l'école,

Les vacances et la rougeole.

Voilà vingt ans de ma vie

Qui sont partis.

Je l’ai fait, mais je le connais si mal.

Entre nous, souvent il y avait des murailles.

Après tout, qui sait, il est peut-être génial,

L’animal.

Il s’en va, c’est la vie,

Vers ses amours, ses amis.

Ils vont bien rire ensemble.

Comme tout cela ressemble

À ce jour où, moi aussi,

Je suis parti!

Hij gaat weg, mijn jongen,

Hij gaat het huis uit.

Zijn beurt om te vechten,

Om het grote theater binnen te gaan.

Hij heeft me niet meer nodig

En hij vertrekt.

Hij gaat weg, mijn jongen,

Zing je eigen liedje.

Twee zakdoeken, drie overhemden,

We pakten zijn koffer in.

Nu heeft hij haast

Weggaan.

Hier is hij als een jonge vogel

Op zijn eerste vlucht.

Verbijsterd door de lente,

Hij draait zijn hoofd,

Hij kijkt nog een laatste keer

Tot ziens.

Hij gaat weg, mijn jongen.

Het was mijn mooie seizoen,

Kerst en school,

Vakanties en mazelen.

Het is twintig jaar van mijn leven geweest

Wie zijn weg.

Ja, maar ik ken hem zo slecht.

Tussen ons waren er vaak muren.

Wie weet, misschien is hij wel geweldig,

Het dier.

Hij gaat weg, dat is het leven,

Naar zijn liefdes, zijn vrienden.

Ze zullen samen goed kunnen lachen.

Hoe het er allemaal uitziet

Tot op de dag dat ik ook

Ik ging!