Attimi - Gianni Togni

Attimi fragili preoccupanti

Attimi di un giorno come tanti

Ma perché stiamo qui a guardare come vanno via

La città è solo un gioco di luci se vuoi possiamo spegnerle

Dalla mia stanza non si vedono aeroplani

Solo una strada una fila di lampioni

Il cielo è carta di giornale

E buono solo da bruciare vedi

Quanta fatica per chiamarti amore

Mi sembra strano come chiedere un favore

Forse in fondo alla mia vita

C'è davvero solo una valigia

Vedi amica mia io mi vorrei trovare

Dove è possibile sentire il tuo cuore battere

Solo noi in un posto tranquillo senza più città

Con la terra da riprenderci con il sole da dividerci

Nel nostro letto scordato al quinto piano

C'è ancora voglia di capire cosa siamo

Un viaggio in cui si arriva tutti e due

Le mie mani strette nelle tue guarda

Che questa volta andremo più lontano

Chiudendo gli occhi se rallentiamo

Poi più forte fino a farsi male

Fino a non saper più dove andare senti

E adesso è come fossimo anche noi

Niente più di questi attimi che vanno via

Zorgwekkende fragiele momenten

Momenten van een dag zoals alle andere

Maar waarom zijn we hier om te kijken hoe ze verdwijnen?

De stad is slechts een lichtspel, als je wilt kunnen we ze uitdoen

Vanuit mijn kamer kun je geen vliegtuigen zien

Gewoon een straat, een rij lantaarnpalen

De lucht is krant

Het is alleen maar goed om te verbranden, zie je

Hoeveel moeite om je liefde te noemen

Het lijkt me vreemd, alsof je om een ​​gunst vraagt

Misschien aan het einde van mijn leven

Er is eigenlijk maar één koffer

Zie je, mijn vriend, ik zou mezelf graag willen vinden

Waar je je hart kunt voelen kloppen

Alleen wij op een rustige plek zonder steden meer

Met de aarde om ons terug te nemen met de zon om ons te verdelen

In ons vergeten bed op de vijfde verdieping

Er is nog steeds een verlangen om te begrijpen wat we zijn

Een reis waarin we allebei aankomen

Mijn handen gevouwen in je blik

Dat we deze keer verder gaan

Onze ogen sluiten als we vertragen

Dan luider totdat hij zichzelf pijn deed

Tot je niet meer weet waar je heen moet, luister

En nu is het alsof wij dat ook waren

Geen van deze momenten meer die verdwijnen