Mi domando - Gianni Bella

Io mi domando come mai è da un po' di tempo che non ti penso

Mi domando come mai

Non capisco cosa in noi oramai non ha più senso

Non capisco come mai

Io mi domando se davvero ho bisogno di una donna

O se sto più bene solo

Mi domando se l’amore è nelle pieghe di una gonna

O se è sparso per il cielo

Tu non guardarmi come fai, spegni subito il tuo odio

Non c'è colpa e tu lo sai

Ma non ti senti un po' anche tu chiusa dentro ad un armadio

Sii sincera come sei

Io mi domando come mai ho nel cuore l’infinito

Dove non si muore mai

Ho capito, dentro me non c'è un volto disegnato

Eppur tu nel centro sei

Averti, credimi, è per me una gran soddisfazione

Amar di più io non potrei

Però rinchiuso dentro te farei la fine di un leone

Su una poltrona a bere il tè

Io mi domando come mai ho nel cuore l’infinito

Dove non si muore mai

Ho capito, dentro me non c'è un volto disegnato

Eppure tu nel centro sei

Io mi domando come mai è da un po' di tempo che non ti penso

Mi domando come mai

Non capisco cosa in noi oramai non ha più senso

Non capisco come mai

Io mi domando come mai ho nel cuore l’infinito

Dove non si muore mai

Ho capito, dentro me non c'è un volto disegnato

Eppure tu nel centro sei

Ik vraag me af waarom ik al een tijdje niet aan je heb gedacht

ik vraag me af waarom

Ik begrijp niet wat in ons niet langer logisch is

Ik begrijp niet waarom

Ik vraag me af of ik echt een vrouw nodig heb

Of als ik me meer op mijn gemak voel in mijn eentje

Ik vraag me af of liefde in de plooien van een rok zit

Of als het verspreid over de lucht is

Kijk niet naar me zoals je doet, zet je haat onmiddellijk uit

Er is geen fout en dat weet je

Maar je voelt je ook niet een beetje opgesloten in een kast

Wees zo eerlijk als je bent

Ik vraag me af waarom ik oneindigheid in mijn hart heb

Waar je nooit sterft

Ik begrijp het, er is geen getekend gezicht in mij

Toch ben je in het centrum

Het hebben van jou, geloof me, is een grote voldoening voor mij

Ik zou niet meer kunnen liefhebben

Maar opgesloten in jou zou ik eindigen als een leeuw

Op een leunstoel thee drinken

Ik vraag me af waarom ik oneindigheid in mijn hart heb

Waar je nooit sterft

Ik begrijp het, er is geen getekend gezicht in mij

Toch ben je in het centrum

Ik vraag me af waarom ik al een tijdje niet aan je heb gedacht

ik vraag me af waarom

Ik begrijp niet wat in ons niet langer logisch is

Ik begrijp niet waarom

Ik vraag me af waarom ik oneindigheid in mijn hart heb

Waar je nooit sterft

Ik begrijp het, er is geen getekend gezicht in mij

Toch ben je in het centrum