Tan Mia - Gemeliers

Me pregunto si recuerdas

El valor de las promesas

Que me hiciste al volver de aquel lugar

Donde nadie te aceptaba

Pues tu cuerpo extrañaba

El calor de las personas de un hogar

Cuantas veces me llamaste

Y entre lagrimas juraste

Encadenarte a este amor eternamente

Y ahora viéndonos de nuevo

Tu me sueltas un no puedo

Disculpándote, pues todo es diferente

Cuando sientas, cielo mio

Por la noche escalofríos

Son mis dedos resbalando por tu piel

Prometiste amor eterno, tantos besos que aun conservo

Mentiras pues son para el

Cuantas lunas he llorado

Por tu amor arrebatado

Desgarrada tengo el alma de dolor

Los cristales de tus labios

Se han clavado hasta brotar

La sangre de mi corazón

Como puedes humillarme, insultar luego marcharte

Destrozandome el veneno de tu piel

Y aun así le ruego al cielo que ojala pudieras ser

Tan mía, tan mía

Ha pasado este verano

Se que tu lo has disfrutado

Para mi sin duda ha sido el peor

Y ahora viéndonos de nuevo

Comprendí que fue un juego

Entre manos y una piel sin corazón

Tu no olvides que aunque mienta

Disfrazando lo que sientas

Arda en ganas de morir en tu deseo

Pero duele el sentimiento

Al despertar la realidad

Sufriendo, pues ya no te tengo

Cuando sientas, vida mía

Una brisa que te enfría

Es mi alma atravesándote sin mas

Por tus sueños he luchado

Y sin pensarlo te he entregado

Mi vida, y ahora te vas

Cuantas lunas he llorado

Por tu amor arrebatado

Desgarrada tengo el alma de dolor

Los cristales de tus labios

Se han clavado hasta brotar

La sangre de mi corazón

Como puedes humillarme, insultar luego marcharte

Destrozandome el veneno de tu piel

Y aun así le ruego al cielo que ojala pudieras ser

Tan mía

Cuantas lunas he llorado

Por tu amor arrebatado

Desgarrada tengo el alma de dolor

Los cristales de tus labios

Se han clavado hasta brotar

La sangre de mi corazón

Como puedes humillarme, insultar luego marcharte

Destrozandome el veneno de tu piel

Y aun así le ruego al cielo que ojala pudieras ser

Tan mía

Tan mía…

Ik vraag me af of je het je herinnert

De waarde van beloften

Wat heb je met me gedaan toen je terugkwam van die plek?

waar niemand je accepteerde

Nou, je lichaam heeft gemist

De warmte van de mensen in een huis

hoe vaak heb je me gebeld

En tussen de tranen zwoer je

Keet je voor eeuwig aan deze liefde

En nu elkaar weer zien

Je laat me gaan, ik kan niet

Excuses, want alles is anders

Wanneer je voelt, mijn liefste

koude rillingen 's nachts

Het zijn mijn vingers die door je huid glippen

Je beloofde eeuwige liefde, zoveel kussen die ik nog heb

Leugens omdat ze voor hem zijn

Hoeveel manen heb ik gehuild

voor je weggerukte liefde

Verscheurd heb ik de ziel van pijn

De kristallen van je lippen

Ze zijn genageld tot ze ontkiemen

het bloed van mijn hart

Hoe kun je me vernederen, me beledigen en dan weggaan

Het gif van je huid vernietigen

En toch bid ik tot de hemel dat ik wou dat je kon zijn

Zo van mij, zo van mij

Het is deze zomer

Ik weet dat je ervan genoten hebt

Voor mij was het zonder twijfel het ergste.

En nu elkaar weer zien

Ik begreep dat het een spel was

Tussen handen en een harteloze huid

Dat vergeet je niet, zelfs als hij liegt

Verhullen wat je voelt

Ik brand met het verlangen om te sterven in jouw verlangen

Maar het gevoel doet pijn

Wanneer de realiteit wakker wordt

Lijden, omdat ik je niet meer heb

Wanneer je voelt, mijn leven

Een briesje dat je verkoelt

Het is mijn ziel die door je heen gaat zonder meer

Ik heb gevochten voor je dromen

En zonder na te denken heb ik je gegeven

Mijn leven, en nu ga je weg

Hoeveel manen heb ik gehuild

voor je weggerukte liefde

Verscheurd heb ik de ziel van pijn

De kristallen van je lippen

Ze zijn genageld tot ze ontkiemen

het bloed van mijn hart

Hoe kun je me vernederen, me beledigen en dan weggaan

Het gif van je huid vernietigen

En toch bid ik tot de hemel dat ik wou dat je kon zijn

dus de mijne

Hoeveel manen heb ik gehuild

voor je weggerukte liefde

Verscheurd heb ik de ziel van pijn

De kristallen van je lippen

Ze zijn genageld tot ze ontkiemen

het bloed van mijn hart

Hoe kun je me vernederen, me beledigen en dan weggaan

Het gif van je huid vernietigen

En toch bid ik tot de hemel dat ik wou dat je kon zijn

dus de mijne

Dus de mijne...