Пустяк - Галина Журавлёва

А разве нам с тобой чего не хватает…

Все гости разошлись и выпито вино…

Разобрана постель и мотылёк летает…

Стучится, как и мы в закрытое окно…

Стучится, как и мы в закрытое окно…

Казалось бы какой пустяк…

Навстечу сделать первый шаг…

И вспомнить всё чем дорожим, что не забудешь…

И без особенных причин в потоке мыслей и машин…

Шепнуть волшебные слова, что просто любишь…

А за окном дожди которую неделю…

И полусонный свет усталых фонарей…

И показалось вдруг, всё то, что мы хотели…

Растаяло в тумане непогожих дней…

Растаяло в тумане непогожих дней…

А помнишь тот июль, волшебные закаты…

Как нас свела с ума внезапная гроза…

И ты в тот сладкий миг какой-то виноватый…

И я не знала как взглянуть в твои глаза…

И я не знала как взглянуть в твои глаза…

En missen we iets bij jou...

Alle gasten gingen uiteen en de wijn werd gedronken...

Het bed is gedemonteerd en de mot vliegt ...

Kloppen, zoals wij bij een gesloten raam...

Kloppen, zoals wij bij een gesloten raam...

Het zou zonde lijken...

Ik sta op het punt om de eerste stap te zetten...

En onthoud alles wat we waarderen, dat je niet zult vergeten ...

En zonder speciale redenen in de stroom van gedachten en machines...

Fluister magische woorden waar je gewoon van houdt ...

En buiten het raam regent het een week lang...

En het half slapende licht van vermoeide lantaarns...

En ineens leek alles wat we wilden...

Gesmolten in de mist van slechte dagen...

Gesmolten in de mist van slechte dagen...

Weet je nog dat juli, magische zonsondergangen...

Hoe een plotselinge onweersbui ons gek maakte...

En je bent op de een of andere manier schuldig op dat zoete moment ...

En ik wist niet hoe ik in je ogen moest kijken...

En ik wist niet hoe ik in je ogen moest kijken...