Мела метель - Галина Журавлёва

Ветер шальной как ребенок затих

После такой беды

Вьюга в ночи разлучила двоих

Все замела следы.

Ветер взметнул руки свои

Нас поглотила мгла

Мы, как в лесу заблудились в любви

Снежной метель была.

Мела метель, судьба моя, метель мела,

Поймала, закружила.

Мелькали дни календаря, метель мела,

А я тебя любила.

Мела метель, стучалась в дом, метель мела,

А я тебя любила.

Ах, как же я любила, но я тебя забыла.

Время опять продолжало свой бег,

Всё расцвело вокруг.

Лето пришло, но кружился как снег

Пух топленых вьюг.

В городе нас только на миг

Летняя ночь свела.

Мы, как в лесу заблудились в любви,

Опять метель мела.

Лето ушло, начался листопад

Ты мне прислал письмо.

Это письмо я вернула назад,

Не прочитав его.

Ну, а потом письма твои

Осень сожгла до тла.

Мы, как в лесу заблудились в любви,

Долгой метель была.

De wind is gek als een kind gekalmeerd

Na zo'n ramp

Een sneeuwstorm in de nacht scheidde twee

Alle sporen bedekt.

De wind stak zijn handen in de lucht

We werden verzwolgen door de duisternis

Wij zijn, net als in het bos, verdwaald in de liefde

Er was een sneeuwstorm.

Krijt blizzard, mijn lot, blizzard krijt,

Gevangen, gedraaid.

Flitste de dagen van de kalender, een sneeuwstorm van krijt,

En ik hield van je.

Mela sneeuwstorm, klopte op het huis, sneeuwstorm krijt,

En ik hield van je.

Oh, wat hield ik van, maar ik vergat je.

De tijd zette zijn loop weer voort,

Alles bloeide rondom.

De zomer kwam, maar het draaide als sneeuw

Pluis van gesmolten sneeuwstormen.

In de stad zijn we maar voor even

De zomernacht is gevallen.

Wij, zoals in het bos, zijn verdwaald in de liefde,

Weer een sneeuwstorm van krijt.

De zomer is voorbij, de bladval is begonnen

Je hebt me een brief gestuurd.

Ik heb deze brief teruggestuurd

Zonder het te lezen.

Nou, dan je brieven

De herfst brandde tot de grond toe af.

Wij, zoals in het bos, zijn verdwaald in de liefde,

Er was een lange sneeuwstorm.