А там на улице - Галина Журавлёва

Говорят, я тобою брошена — ты решил

Что же, пусть так и будет.

На дворе, белоснежной порошею,

Грустным вальсом, кружится зима.

Говорят, я тобою брошена,

Как травинка косою, скошена

Холод ночи, плетет без устали,

В окнах, инеем, кружева.

А там, на улице, рябина спелая,

Купает ягоды в снегу.

Ну, что тут сделаешь, когда по белому,

Рисуют черную пургу.

А там, на улице, рябина спелая,

Сидят, по парам снегири.

Вот так, встречаются, потом расходятся,

С рябиной горечью, внутри.

Говорят, я тобою брошена — ты решил

Что же, пусть так и будет.

Бог простит, а друзья не осудят,

Да и что им, они же друзья

Говорят, я тобою брошена,

Постучалась беда непрошено.

Болью в грудь, словно в дверь.

Наивная!!!

Не подумав, открыла я.

Ze zeggen dat ik door jou in de steek ben gelaten - jij hebt besloten

Nou, het zij zo.

In de tuin, sneeuwwit poeder,

Trieste wals, de winter draait.

Ze zeggen dat ik door jou in de steek gelaten ben

Als een grassprietje schuin, afgeschuind

De kou van de nacht weeft onvermoeibaar,

In de ramen, vorst, kant.

En daar, op straat, is de lijsterbes rijp,

Baadt bessen in de sneeuw.

Wel, wat kun je doen als het wit is,

Teken een zwarte sneeuwstorm.

En daar, op straat, is de lijsterbes rijp,

Ze zitten in paren goudvinken.

Dus, ze ontmoeten elkaar, dan verspreiden ze zich,

Met lijsterbessenbitterheid, van binnen.

Ze zeggen dat ik door jou in de steek ben gelaten - jij hebt besloten

Nou, het zij zo.

God zal vergeven, maar vrienden zullen niet veroordelen,

Ja, en wat voor hen, het zijn vrienden

Ze zeggen dat ik door jou in de steek gelaten ben

Problemen klopten ongevraagd aan.

Pijn in de borst, als in de deur.

Naief!!!

Zonder na te denken opende ik het.