Old Friend - Future Islands

I whisper the tongue like an old friend

I cherish my time here alone

I wait in the eyes of the passing nights,

To help me laugh brushfires again

By the swallows sleeve, i’m a new hand

Cutting out the shapes that burn me I can touch the mouths of these child gods

And these true minds that hurt man

And the will will go up To the crashing sails

And the crushing wails

Of my old pan

This wind screams while i’m asleep

And dreams that these white eyes

Will smile again

And the will will go up To the crashing sails

And the crushing wails

Of my old pan

This wind screams while i’m asleep

And dreams that these white eyes

Will smile again

I take to the road like an old man

I cherish my time here alone

I process the lines of the passing lights

Losing myself, i change my plans

By the western walls, i’m a cursed hand

By the eastern seas, i’m hardly wrong

I can swing myself down from these trees

When i crave a glimpse of weary sands

I whisper the tongue like an old friend

I cherish my time here alone

I swing myself down from these trees

To help me laugh brushfires again

Ik fluister de tong als een oude vriend

Ik koester mijn tijd hier alleen

Ik wacht in de ogen van de voorbijgaande nachten,

Om me te helpen weer te lachen bij bosbranden

Bij de zwaluwenmouw, ik ben een nieuwe hand

Als ik de vormen uitsnijd die me branden, kan ik de monden van deze kindergoden aanraken

En deze ware geesten die de mens pijn doen

En de wil zal omhoog gaan naar de crashende zeilen

En het verpletterende gejammer

Van mijn oude pan

Deze wind schreeuwt terwijl ik slaap

En dromen dat deze witte ogen

Zal weer lachen

En de wil zal omhoog gaan naar de crashende zeilen

En het verpletterende gejammer

Van mijn oude pan

Deze wind schreeuwt terwijl ik slaap

En dromen dat deze witte ogen

Zal weer lachen

Ik ga de weg op als een oude man

Ik koester mijn tijd hier alleen

Ik verwerk de lijnen van de passerende lichten

Omdat ik mezelf verlies, verander ik mijn plannen

Bij de westelijke muren, ik ben een vervloekte hand

Bij de oostelijke zeeën, ik heb het nauwelijks mis

Ik kan mezelf van deze bomen naar beneden slingeren

Wanneer ik hunkert naar een glimp van vermoeid zand

Ik fluister de tong als een oude vriend

Ik koester mijn tijd hier alleen

Ik slinger mezelf van deze bomen naar beneden

Om me te helpen weer te lachen bij bosbranden