In Evening Air - Future Islands

This is what I know

The canopy loss of our home

Is a far cry, while I’m away

Tethered to finding a rope

We walk in precarious ways

And go alone at night

To Misery’s bed

In Misery’s bed, we stay

So far away

So far away

So far away

Here in the tremble and pulse

With the rush and the weight of the world

I am a cannibal, known

Begging the lashes to break

You find me awake in a dream

A scream in the dark, so it seems

Or is that just how it leaves?

The shadow I cast now the breeze

So far away

So far away

So far away

So far away

So this is how it goes

With the loss of our canopy home

That falls with the leaves from the trees

As we pass

And I wasn’t there in the last

But I was surely there from the first

Here, in my chest where you burst

I keep the crush

And the weight of the world

So far away

So far away

So far away

So far away

So far away

So far away

So far away

So far away

Dit is wat ik weet

Het luifelverlies van ons huis

Is een verre schreeuw, terwijl ik weg ben

Vastgebonden aan het vinden van een touw

We lopen op precaire manieren

En ga 's nachts alleen

Naar Misery's bed

In Misery's bed, blijven we

Zo ver weg

Zo ver weg

Zo ver weg

Hier in het beven en pulseren

Met de haast en het gewicht van de wereld

Ik ben een kannibaal, bekend

Smeek de wimpers om te breken

Je vindt me wakker in een droom

Een schreeuw in het donker, zo lijkt het

Of is dat precies hoe het vertrekt?

De schaduw die ik nu werp is de wind

Zo ver weg

Zo ver weg

Zo ver weg

Zo ver weg

Dus dit is hoe het gaat

Met het verlies van onze overkapping

Dat valt met de bladeren van de bomen

Als we passeren

En ik was er de laatste tijd niet bij

Maar ik was er zeker vanaf het begin bij

Hier, in mijn borst waar je barst

Ik blijf verliefd

En het gewicht van de wereld

Zo ver weg

Zo ver weg

Zo ver weg

Zo ver weg

Zo ver weg

Zo ver weg

Zo ver weg

Zo ver weg