Paper The House - Fucked Up

Curtain comes down, confession begins.

Not all of them made it, so I’m glad some of them stayed until the end

to see a self righteous young man turn parody.

But nothing is more uplifting than finally admitting you were living a lie.

Tears down my face again as I place my head in my hands

Darkness comes and it consumes all my past dread is exhumed

Breakdown in short succession interrupt the bouts of depression

Fables and methods for coping effective as protest unspoken

Praise gone, money spent

Just a kid wondering where his dad went

Old man life spent

Carved a legacy never made a dent.

Thirty Three was so complex screamed the singed from the crucifix

Well, it was me down on bended knees, praying to a god in whom I «don't believe»

In a way it is all that it gleams, but why do we kill ourselves to end the

dream?

Is it commitments that bind me or am I consumed by vanity?

Praise gone, money spent

Just as kid wondering where his dad went

Old man life spent

Carved a legacy never made a dent.

How can it be maintained?

The way I make my living has driven me insane.

It’s a 21st century irony, where everything you hoped for in life gives you

more anxiety.

Praise gone, money spent

Just as kid wondering where his dad went

Old man life spent

Carved a legacy never made a dent.

Rapt attention turns malaise.

I accept it.

Can’t remain unaffected by the changing days.

I’m not ungrateful;

I cherish the time we spent.

When the day comes to say goodbye, understand, this is why.

Praise gone, money spent

Just as kid wondering where his dad went

Old man life spent

Carved a legacy never made a dent.

Gordijn gaat naar beneden, bekentenis begint.

Ze hebben het niet allemaal gehaald, dus ik ben blij dat sommigen van hen tot het einde zijn gebleven

om te zien hoe een zelfingenomen jongeman een parodie wordt.

Maar niets is meer opbeurend dan eindelijk toe te geven dat je een leugen leefde.

Tranen lopen weer over mijn wangen terwijl ik mijn hoofd in mijn handen leg

De duisternis komt en het verteert al mijn angst uit het verleden is opgegraven

Storing in korte opeenvolging onderbreekt de aanvallen van depressie

Fabels en methoden om ermee om te gaan, effectief als onuitgesproken protest

Lof weg, geld uitgegeven

Gewoon een kind dat zich afvroeg waar zijn vader heen ging

Oude man het leven doorgebracht

Een erfenis gesneden, heeft nooit een deuk gemaakt.

Drieëndertig was zo complex schreeuwde de geschroeide van het kruisbeeld

Nou, ik was het op mijn knieën, biddend tot een god in wie ik «niet geloof»

In zekere zin is het alles wat het glimt, maar waarom plegen we zelfmoord om een ​​einde te maken aan de

droom?

Zijn het verplichtingen die me binden of word ik verteerd door ijdelheid?

Lof weg, geld uitgegeven

Net als een kind dat zich afvroeg waar zijn vader heen ging

Oude man het leven doorgebracht

Een erfenis gesneden, heeft nooit een deuk gemaakt.

Hoe kan het worden onderhouden?

De manier waarop ik mijn brood verdien, heeft me gek gemaakt.

Het is een 21e-eeuwse ironie, waarin alles waar je op hoopte in het leven je geeft

meer angst.

Lof weg, geld uitgegeven

Net als een kind dat zich afvroeg waar zijn vader heen ging

Oude man het leven doorgebracht

Een erfenis gesneden, heeft nooit een deuk gemaakt.

Opgetogen aandacht verandert in malaise.

Ik accepteer het.

Kan niet onaangetast blijven door de veranderende dagen.

ik ben niet ondankbaar;

Ik koester de tijd die we hebben doorgebracht.

Als de dag komt om afscheid te nemen, begrijp dan dat dit de reden is.

Lof weg, geld uitgegeven

Net als een kind dat zich afvroeg waar zijn vader heen ging

Oude man het leven doorgebracht

Een erfenis gesneden, heeft nooit een deuk gemaakt.