Hibiskus Park - Friska Viljor

I’m sitting here with my pen and paper

I don’t know what I’m gonna say

I’ve been around a million places

But everything seems to stay the same

Looking out from a dirty window

Lights go on but no one’s there

Sitting down in my big brown sofa

The silent room makes me depressed

And I don’t mind being

Overcome by some aggravation

As long as life moves away from this

And keep changing stations

A toast alone for the new beginnings

Celebrating what’s to come

On my back looking at the ceiling

The endless white can’t spell my name

Ik zit hier met mijn pen en papier

Ik weet niet wat ik ga zeggen

Ik ben op ongeveer een miljoen plaatsen geweest

Maar alles lijkt hetzelfde te blijven

Uitkijken vanuit een vies raam

Lichten gaan aan, maar er is niemand

Zittend op mijn grote bruine bank

De stille kamer maakt me depressief

En ik vind het niet erg om te zijn

Overwonnen door wat ergernis

Zolang het leven hiervan afwijkt

En blijf van station wisselen

Alleen een toast op het nieuwe begin

Vieren wat komen gaat

Op mijn rug kijkend naar het plafond

Het eindeloze wit kan mijn naam niet spellen