Aria Cantilena - Frida Boccara, Эйтор Вилла-Лобос

A l’horizon lointain

Un nuage dans la lumière

Nonchalamment étire sa transparence

Le soir descend visible parmi les roses

Et la lune bientôt va briller dans l’espace

Au firmament déjà scintille les étoiles

Et la nuit devient douce et mystérieuse

De ces nocturnes parfums

La terre exalte un enchantement

On a trouvé, une plainte s'élève

Plainte désemparée de l’amour qui s’achève

Mais la nuit impitoyable à ma lourde peine

Avant que je n’oublie dans son ombre, ce rêve

A l’horizon lointain hélas il n’y a plus de lumière

L’ombre se répand sur la nature entière

Aan de verre horizon

Een wolk in het licht

Rekt nonchalant haar transparantie uit

De avond daalt zichtbaar tussen de rozen

En binnenkort zal de maan in de ruimte schijnen

In het firmament fonkelen al de sterren

En de nacht wordt zoet en mysterieus

Van deze nachtelijke parfums

De aarde verheft een betovering

We hebben geconstateerd, er ontstaat een klacht

Verontruste klacht over de liefde die ten einde loopt

Maar de genadeloze nacht tot mijn hevige pijn

Voordat ik vergeet in zijn schaduw, deze droom

Aan de verre horizon is er helaas geen licht meer

De schaduw verspreidt zich over de hele natuur