Un Vecchio Cameriere - Franco Battiato

Splendore inconsumato

Di tutto l’universo, fiato

Punto fermo del cosmo:

Terra, desolata…

Qualcuno ci lancia nella vita

Questa nella coscienza:

Anche quella di un povero commesso

Che nel tempo stesso

Apre gli occhi rabbrividendo

Al giorno

Che gli ghigna attorno

Ein alter Kellner

Un vecchio cameriere

Anche la sua coscienza

Getta sulla terra —

Dolori e sofferenza

I piedi che gli dolgono

La moglie pazza

E quanto gliene viene

Dal fatto che egli è un uomo

E appartiene alla razza

Un giorno amò

Ora si fa il bucato

Sognando il re che sarebbe stato

Mentre il pensiero di te

Si unisce a quel che penso

E i cicli del mondo si susseguono

Issami su corde per vie canoniche

Ascendendo e discendendo

Non fate crescere niente

Su questa terra

onopgemerkte pracht

Van het hele universum, adembenemend!

Stille punt van de kosmos:

Land, verlaten...

Iemand lanceert ons in het leven

Dit in bewustzijn:

Zelfs die van een arme verkoper

Dat tegelijkertijd

Hij opent zijn ogen rillend

Per dag

Grijnzend om hem heen

Een ander Kellner

Een oude ober

Zijn geweten ook

Gooi op de grond -

Pijn en lijden

Zijn voeten doen pijn

De gekke vrouw

En hoeveel hij krijgt

Van het feit dat hij een man is

En het hoort bij het ras

Op een dag hield hij van

Nu is de was gedaan

Dromen van de koning die hij zou zijn

Terwijl de gedachte aan jou

Het sluit aan bij wat ik denk

En de cycli van de wereld volgen elkaar op

Hijs me aan touwen voor canonieke manieren

Oplopend en aflopend

Laat niets groeien

op deze aarde