Povera Patria - Franco Battiato, Astarte Orchestra Of London, Ambrosia Singers Of London

Povera patria!

Schiacciata dagli abusi del potere

Di gente infame, che non sa cos'è il pudore

Si credono potenti e gli va bene quello che fanno;

E tutto gli appartiene

Tra i governanti, quanti perfetti e inutili buffoni!

Questo paese è devastato dal dolore…

Ma non vi danno un po' di dispiacere

Quei corpi in terra senza più calore?

Non cambierà, non cambierà

No cambierà, forse cambierà

Ma come scusare le iene negli stadi e quelle dei giornali?

Nel fango affonda lo stivale dei maiali

Me ne vergogno un poco, e mi fa male

Vedere un uomo come un animale

Non cambierà, non cambierà

Sì che cambierà, vedrai che cambierà

Voglio sperare che il mondo torni a quote più normali

Che possa contemplare il cielo e i fiori

Che non si parli più di dittature

Se avremo ancora un po' da vivere…

La primavera intanto tarda ad arrivare

Arm land!

Overweldigd door machtsmisbruik

Van beruchte mensen, die niet weten wat bescheidenheid is

Ze denken dat ze machtig zijn en wat ze doen is oké voor hen;

En alles is van hem

Hoeveel volmaakte en nutteloze dwazen onder de heersers!

Dit land wordt geteisterd door pijn...

Maar ze geven je geen klein ongenoegen

Die lichamen op de grond zonder meer warmte?

Het zal niet veranderen, het zal niet veranderen

Nee, het zal veranderen, misschien zal het veranderen

Maar hoe excuseer je de hyena's in de stadions en die in de kranten?

Varkenslaarzen zinken in de modder

Ik schaam me er een beetje voor, en het doet me pijn

Een man als een dier zien

Het zal niet veranderen, het zal niet veranderen

Ja, het zal veranderen, je zult zien dat het zal veranderen

Ik wil hopen dat de wereld terugkeert naar meer normale hoogten

Moge hij de lucht en de bloemen aanschouwen

Laat er geen sprake meer zijn van dictaturen

Als we nog een beetje te leven hebben...

Ondertussen is de lente laat op komst