Testamento - Franco Battiato

Lascio agli eredi l’imparzialità,

la volontà di crescere e capire,

Uno sguardo feroce e indulgente,

per non offendere inutilmente.

Lascio i miei esercizi sulla respirazione,

Cristo nei Vangeli parla di reincarnazione.

Lascio agli amici gli anni felici,

delle più audaci riflessioni,

La libertà reciproca di non avere legami

… e mi piaceva tutto della mia vita mortale,

Anche l’odore che davano gli asparagi all’urina.

We never died,

We were never borne!

Il tempo perduto chissà perchè,

non si fa mai riprendere.

I linguaggi urbani si intrecciano e si confondono

nel quotidiano.

«Fatti non foste per viver come bruti,

Ma per seguire virtude e conoscenza»…

L’idea del visibile alletta, la mia speranza aspetta.

Appese a rami spogli, gocce di pioggia si staccano con lentezza,

mentre una gazza, in cima ad un cipresso, guarda.

Peccato che io non sappia volare, ma le oscure cadute nel buio

Mi hanno insegnato a risalire.

E mi piaceva tutto della mia vita mortale,

Noi non siamo mai morti,

E non siamo mai nati.

We never died,

We were never borne!

Ik laat onpartijdigheid over aan de erfgenamen,

de wil om te groeien en te begrijpen,

Een felle en toegeeflijke blik,

om niet onnodig te kwetsen.

Ik verlaat mijn ademhalingsoefeningen,

Christus spreekt in de evangeliën over reïncarnatie.

Ik laat de gelukkige jaren over aan vrienden,

van de meest gedurfde reflecties,

De wederzijdse vrijheid om geen banden te hebben

... en ik vond alles aan mijn sterfelijk leven leuk,

Zelfs de geur die asperges aan urine gaven.

We zijn nooit gestorven,

We werden nooit gedragen!

Verloren tijd wie weet waarom,

hij wordt nooit gepakt.

Stedelijke talen zijn met elkaar verweven en verward

in het dagelijkse leven.

"Je bent niet gemaakt om als beesten te leven,

Maar om deugd en kennis te volgen "...

Het idee van de zichtbare verleidingen, mijn hoop wacht.

Hangend aan kale takken, vallen regendruppels langzaam af,

terwijl een ekster, bovenop een cipres, toekijkt.

Jammer dat ik niet weet hoe ik moet vliegen, maar het donker valt in het donker

Ze hebben me geleerd om weer naar boven te gaan.

En ik hield van alles in mijn sterfelijk leven,

We zijn nooit dood,

En we zijn nooit geboren.

We zijn nooit gestorven,

We werden nooit gedragen!