Stage Door - Franco Battiato

Mi sembra di viaggiare

in zone rarefatte del pensiero,

dove si affina la mia disposizione a vivere

che si inebria di stili e discipline.

In un insieme irridente di parche voglie,

celebro il mio vanto I miei sensi la mia unicit.

Furono giorni di stanchezza assurda e depressiva,

di una totale mancanza di lucidit.

Quando ti chiedi in qualche letto sconosciuto,

che cosa hai fatto e perch vivi in tanta estraneit.

Sapessi che dolore l’esistenza

che vede nero dove nero non ce n'.

Il fatto che non posso pi tornare indietro

che non riesco a vivere con te n senza di te,

credimi.

Perch noi siamo liberi di fare quello che vogliamo,

di uccidere, stuprare e rapinare

e vomitare critiche insensate,

parlare e dire solo sempre inutili cazzate,

per un bisogno quotidiano di tensione

in questo sfoggio naturale di pazzia.

Ci si pu difendere restando in modo dell’indifferenza

contro questa crescita esponenziale di follia e di violenza,

o ritornare indietro all’antica pazienza

o ritornare indietro…

Ma io vorrei essere un’aquila vedere il piano del mondo

che inclina verso di noi e le leggi che si inchinano

lanciarmi a inseguire il tuo deserto

e I saperi solenni e le porte dorate cominciare di nuovo il viaggio.

Ik heb het gevoel dat ik op reis ben

in ijle gebieden van denken,

waar mijn gezindheid om te leven verfijnd is

die bedwelmd is door stijlen en disciplines.

In een spottend ensemble van zorgeloze verlangens,

Ik vier mijn trots Mijn zintuigen mijn uniekheid.

Het waren dagen van absurde en depressieve vermoeidheid,

van een totaal gebrek aan duidelijkheid.

Wanneer je je afvraagt ​​in een onbekend bed,

wat heb je gedaan en waarom leef je in zoveel vreemdheid.

Ik wist dat het bestaan ​​pijnlijk is

die zwart ziet waar er geen is.

Het feit dat ik niet meer terug kan

dat ik niet met of zonder jou kan leven,

geloof me.

Omdat we vrij zijn om te doen wat we willen,

doden, verkrachten en beroven

en zinloze kritiek uiten,

praat en zeg altijd nutteloze onzin,

voor een dagelijkse behoefte aan spanning

in dit natuurlijke vertoon van waanzin.

We kunnen onszelf verdedigen door onverschillig te blijven

tegen deze exponentiële groei van waanzin en geweld,

of ga terug naar het oude geduld

of ga terug...

Maar ik zou graag een arend zijn om het plan van de wereld te zien

die naar ons neigt en de wetten die buigen

ga op pad om je woestijn te achtervolgen

en de plechtige kennis en de gouden deuren beginnen de reis opnieuw.