Pobre Patria - Franco Battiato

Mi pobre Patria, aplastada por abusos del poder

De gente infame que no conoce el pudor

Se creen los dueños todopoderosos

Y piensan que les pertenece todo

Los gobernantes, cuantos perfectos inutiles bufones

En esta tierra que el dolor ha devastado

Acaso no sentís nada de pena

Ante esos cuerpos tendidos sin vida?

No cambiará, no cambiarà

No cambiarà, quizá cambiará

Y como excusarlos, las hienas de la prensa y las de los estadios

Chapoteando en el fango como cerdos

Yo me avergüenzo un poco y me hace daño

Ver a los hombres como animales

No cambiará, no cambiarà

Sí cambiará verás que cambiará

Esperamos que el mundo vuelva a cotas más normales

Que pueda contemplar con calma el cielo

Que no se hable más de dictaduras

Quizá tendremos que ir tirando

Mientras la primavera tarda aún en llegar

Mijn arme land, verpletterd door machtsmisbruik

Van beruchte mensen die geen bescheidenheid kennen

De almachtige eigenaren worden geloofd

En ze denken dat alles van hen is

De heersers, hoeveel volmaakte nutteloze hansworsten?

In dit land heeft die pijn geteisterd

Misschien voel je geen verdriet

Voor die lichamen die levenloos liggen?

Het zal niet veranderen, het zal niet veranderen

Het zal niet veranderen, misschien zal het veranderen

En hoe ze te excuseren, de hyena's van de pers en die van de stadions

Spatten in de modder als varkens

Ik schaam me een beetje en het doet me pijn

Zie mensen als dieren

Het zal niet veranderen, het zal niet veranderen

Ja, het zal veranderen, je zult zien dat het zal veranderen

We hopen dat de wereld terugkeert naar een meer normaal niveau

Dat ik rustig naar de lucht kan kijken

Laat er geen sprake meer zijn van dictaturen

Misschien moeten we gaan trekken

Terwijl de lente nog lang op zich laat wachten