L'Ombrello E La Macchina Da Cucire - Franco Battiato, Athestis Chorus Di Padova

macchina da cucire.

Dalle pendici dei monti Iblei,

a settentrione.

Ho percorso il cammino, arrampicandomi

per universi e mondi,

con atti di pensiero e umori cerebrali.

L’abisso non mi chiama, sto sul ciglio

come un cespuglio: quieto come un insetto

che si prende il sole.

Scendevo lungo il fiume scrollando le spalle…

Che cena infame stasera,

che pessimo vino,

chiacchiero col vicino.

Lei non ha finezza,

non sa sopportare l’ebbrezza.

Colgo frasi occidentali.

Schizzano dal cervello i pensieri —

fini le calze,

la Coscienza trascendentale,

no l’Idea si incarna.

Dice che questa estate

ci sar la fine del mondo.

The end of the world,

berretto di pelo e sottanina di trtan.

Have we cold feet about the cosmos?

naaimachine.

Vanaf de hellingen van de Iblei-bergen,

naar het noorden.

Ik liep het pad, klimmend

voor universa en werelden,

met gedachten en cerebrale stemmingen.

De afgrond roept me niet, ik sta op het randje

als een struik: stil als een insect

zonnen.

Ik ging de rivier af en haalde mijn schouders op...

Wat een berucht diner vanavond,

wat een slechte wijn,

kletsen met de buurman.

Ze heeft geen finesse,

kan de roes niet verdragen.

Ik neem westerse zinnen.

Gedachten spatten uit de hersenen -

Ik maak mijn sokken af,

het transcendentale bewustzijn,

nee het idee is belichaamd.

Zegt dat deze zomer

daar zal het einde van de wereld zijn.

Het einde van de wereld,

bontmuts en trtan petticoat.

Hebben we koude voeten over de kosmos?