Il Mito Dell'Amore - Franco Battiato

Il mito dell’amore vive

Si nutre di fantasia

Quando t’innamori è tutto bello

Anche come ti ossessionano i pensieri

Nell’attrazione bisogno di unità

Echi di mantra nel suono del suo nome

Un giorno da ragazzi

Camminavamo sul lungomare

Mi disse «Sanno già di noi

Vieni a casa ti presento ai miei»

Mi tocchi il cuore e la libertà

Ma solo l’idea mi fa sentire prigioniero

Nei valori tradizionali

Il senso di una via

Primordiali movimenti interni a un’emozione

Amore mio

Resisterai a un altro addio

Il mito dell’amore muore

Senza tante cortesie

Ti accorgi che è finita

Da come cadi nell’insofferenza

Ciò che ti unisce

Ti dividerà

Nei miei ricordi

La Quarta Sinfonia di Brahms

De mythe van liefde leeft voort

Het voedt zich met fantasie

Als je verliefd wordt, is alles mooi

Zelfs hoe je gedachten je achtervolgen

In de attractie heb je eenheid nodig

Echo's van mantra's in het geluid van zijn naam

Een jongensdag

We liepen langs de promenade

Hij zei tegen mij: "Ze weten al van ons"

Kom naar huis, ik zal je voorstellen aan mijn ouders "

Je raakt mijn hart en vrijheid

Maar alleen al door het idee voel ik me een gevangene

In traditionele waarden

Het gevoel van een weg

Oorspronkelijke bewegingen binnen een emotie

Mijn liefde

Je zult nog een afscheid weerstaan

De mythe van liefde sterft

Zonder veel beleefdheid

Je realiseert je dat het voorbij is

Van hoe je in intolerantie vervalt

Wat verenigt jou?

Het zal je verdelen

In mijn herinneringen

De vierde symfonie van Brahms