Atlantide - Franco Battiato

E gli dei tirarono a sorte

Si divisero il mondo

Zeus la terra ade gli inferi

Poseidon il continente sommerso

Apparve, Atlantide

Immenso, isole, montagne, canali

Simili ad orbite celesti

Il suo re Atlante

Conosceva la dottrina della sfera, gli astri

La geometria, la cabala e l’alchimia

In alto il tempio

Sei cavalli alati, le statue d’oro, d’avorio e d’oricalco

Per generazioni, la legge dimorò nei principi divini

I re, mai ebbri delle immense ricchezze

E il carattere umano, s’insinuò e non

Sopportarono nemmeno la felicitÃ

Nemmeno la felicitÃ

In un giorno e una notte

La distruzione avvenne

Tornò nell’acqua

Sparì Atlantide

En de goden wierpen het lot

Ze verdeelden de wereld

Zeus de aarde had de onderwereld

Poseidon het verzonken continent

Het verscheen, Atlantis

Immense, eilanden, bergen, kanalen

gelijk aan hemelbanen

Zijn koning Atlas

Hij kende de leer van de sfeer, de sterren

Geometrie, cabal en alchemie

Boven de tempel

Zes gevleugelde paarden, beelden van goud, ivoor en orichalcum

Generaties lang leefde de wet in goddelijke principes

De koningen, nooit bedwelmd door immense rijkdom

En het menselijke karakter, het insinueerde zichzelf en niet

Ze hebben het geluk niet eens doorstaan

Zelfs geen geluk

In een dag en een nacht

Vernietiging is gebeurd

Hij ging terug het water in

Atlantis verdween