Nepotism - Foxblood

This transience and impermanence

With the weight of your god complex in tow

Did you get your fill?

We didn’t fit the bill?

These micro sleeps on midnight roads

Split lip, sinking ship on a wire frayed microphone

You’ve got 10 kids staring at their phones

Disenchanted, sour like the marrow in my bones

It’s not what you know it’s who you know

Damned if you do and if you don’t

(Hey, hey, hey, hey)

It’s not what you know it’s who you know

(Hey, hey, hey, hey)

There’s nothing left, so reap what you sow

It’s not what you know but who you know

Damned if you do and if you don’t

Digging graves, and we’ll keep digging 'til we’re done

You built your heart like a house of cards

But the world is changing, we’ve come apart

So fucking tired, but we’ve been tired from the start

Colour me a cynic cause it’s mostly just a gimmick

Like the cookie-cutter shit that’s always followed and before

This incoherent misery of silver spoon

Middle-class white boys glorifying suicide, gagging at the maw

Spotlight under a weathered awning

Fog-shrouded overnight drive into the morning

Another place to puke to the fumes of middle-aged doom

Always empty in a crowded room

It’s not what you know but who you know

Damned if you do and if you don’t

Digging graves, and we’ll keep digging 'til we’re done

You built your heart like a house of cards

But the world is changing, we’ve come apart

So fucking tired, but we’ve been tired from the start

So fucking tired, but we’ve been tired from the start

So the spiral goes

Holes in your hull, but the waves still break

The waterline and the water weight

Your moral compass floods and rusts

It turns to dust, no trust, then hate

Pyramid scheme, it’s a puppet show

Pantomime cycle that never grows

All my cancers, they have cancers

So the fucking spiral goes

It’s not what you know but who you know

Damned if you do and if you don’t

Digging graves, and we’ll keep digging 'til we’re done

You built your heart like a house of cards

But the world is changing, we’ve come apart

So fucking tired, but we’ve been tired from the start

It’s not what you know, it’s who you know

(Hey, hey, hey, hey)

There’s nothing left now, so reap what you sow

Deze vergankelijkheid en vergankelijkheid

Met het gewicht van je godencomplex op sleeptouw

Heb je je vulling gekregen?

We pasten niet bij de rekening?

Deze micro-slaapplaatsen op middernachtwegen

Gespleten lip, zinkend schip op een microfoon met gerafelde draad

Je hebt tien kinderen die naar hun telefoon staren

Ontgoocheld, zuur als het merg in mijn botten

Het is niet wat je weet, het is wie je kent

Verdomme als je het doet en als je het niet doet

(Hé, hé, hé, hé)

Het is niet wat je weet, het is wie je kent

(Hé, hé, hé, hé)

Er is niets meer over, dus oogst wat je zaait

Het is niet wat je kent, maar wie je kent

Verdomme als je het doet en als je het niet doet

Graven graven, en we blijven graven tot we klaar zijn

Je hebt je hart gebouwd als een kaartenhuis

Maar de wereld verandert, we zijn uit elkaar gevallen

Zo verdomd moe, maar we zijn vanaf het begin moe geweest

Kleur me een cynicus, want het is meestal maar een gimmick

Zoals de koekjessnijder-shit die altijd wordt gevolgd en ervoor

Deze onsamenhangende ellende van zilveren lepel

Blanke jongens uit de middenklasse die zelfmoord verheerlijken, kokhalzen

Spotlight onder een verweerde luifel

In mist gehulde nachtelijke rit naar de ochtend

Nog een plek om te kotsen in de dampen van de ondergang van middelbare leeftijd

Altijd leeg in een drukke ruimte

Het is niet wat je kent, maar wie je kent

Verdomme als je het doet en als je het niet doet

Graven graven, en we blijven graven tot we klaar zijn

Je hebt je hart gebouwd als een kaartenhuis

Maar de wereld verandert, we zijn uit elkaar gevallen

Zo verdomd moe, maar we zijn vanaf het begin moe geweest

Zo verdomd moe, maar we zijn vanaf het begin moe geweest

Dus de spiraal gaat

Gaten in je romp, maar de golven breken nog steeds

De waterlijn en het watergewicht

Je morele kompas overstroomt en roest

Het verandert in stof, geen vertrouwen en dan haat

Piramidespel, het is een poppenkast

Pantomime-cyclus die nooit groeit

Al mijn kankers, ze hebben kankers

Dus de verdomde spiraal gaat

Het is niet wat je kent, maar wie je kent

Verdomme als je het doet en als je het niet doet

Graven graven, en we blijven graven tot we klaar zijn

Je hebt je hart gebouwd als een kaartenhuis

Maar de wereld verandert, we zijn uit elkaar gevallen

Zo verdomd moe, maar we zijn vanaf het begin moe geweest

Het is niet wat je weet, het is wie je kent

(Hé, hé, hé, hé)

Er is nu niets meer over, dus oogst wat je zaait