The Vacated - For All Eternity

As the wind blows, hope from sorrow

This place we used to call our home leaves me cold as stone

The voice of the vacated is still present, in a way it has never left

I wish the pain away but it holds in my skin

Old wounds are the words I have left unsaid

The pain behind these eyes is the kind you don’t forget

You’ve taken everything, more of me than anyone ever has

Now I’m taking it all back

Taking it back

We were tethered, you and I

Tangled up in a lie, intertwined

We were tethered, held together

I may seem free, but I’m lost behind your eyes

Pain is shaping who I am

Time is taking me away from this

When I arrive, survived and determined

I can rebuild with the pieces that remain untaken

I may be broken and hurting in this place you left

Place you left

But in a flicker, this will be a memory

Years in the past

Hold on, hold on

These words will soon be gone

My heart refuses to restart, it once beat in time with yours

Our eyes lock and I remember what we’ve lost

Across this barren plane, staring you in the face

I’ll say it again as I’ve said it before, these scars are the same as yours

As the wind blows, hope from sorrow

This place we used to call our home leaves me cold as stone

Als de wind waait, hoop van verdriet

Deze plek die we ons thuis noemden, laat me koud als steen

De stem van de ontruimde is nog steeds aanwezig, op een manier die nooit is weggegaan

Ik wens de pijn weg, maar het houdt mijn huid vast

Oude wonden zijn de woorden die ik niet heb gezegd

De pijn achter deze ogen is van het soort dat je niet vergeet

Je hebt alles genomen, meer van mij dan iemand ooit heeft gehad

Nu neem ik het allemaal terug

Het terugnemen

We waren vastgebonden, jij en ik

Verstrikt in een leugen, met elkaar verweven

We waren vastgebonden, samen gehouden

Ik lijk misschien vrij, maar ik ben verdwaald achter je ogen

Pijn vormt wie ik ben

De tijd haalt me ​​hiervan weg

Toen ik aankwam, overleefde en vastbesloten was

Ik kan herbouwen met de stukken die niet zijn verwijderd

Ik ben misschien gebroken en gekwetst op deze plek die je achterliet

Plaats je links

Maar in een oogwenk is dit een herinnering

Jaren in het verleden

Wacht even, wacht even

Deze woorden zijn binnenkort weg

Mijn hart weigert opnieuw op te starten, het klopte eens op tijd met het jouwe

Onze ogen sluiten en ik herinner me wat we verloren hebben

Aan de andere kant van dit kale vlak, je aanstarend in het gezicht

Ik zeg het nog een keer zoals ik het eerder heb gezegd, deze littekens zijn hetzelfde als die van jou

Als de wind waait, hoop van verdriet

Deze plek die we ons thuis noemden, laat me koud als steen