Wilde Rose - faun

Weh, weh, mein Herz ist schwer

Gab für immer meinen Liebsten her

Seine wilde Rose blüht nicht mehr

Weh, weh, mein Herz ist schwer

Gab im Frühling meinen Liebsten her

Seine wilde Rose blüht nicht mehr

Seine wilde Rose blüht nicht mehr

Mein Liebster zog in die Schlacht dahin

Und rief: «Solang ich siegreich bin

Wird diese wilde Rose blühn»

Ich gab der Blume seinen Nam'

Sie blühte stolz und unbeugsam

Bis eines Nachts dann der Winter kam

Weh, weh, mein Herz ist schwer

Gab im Frühling meinen Liebsten her

Seine wilde Rose blüht nicht mehr

Werd ich sehen ihn bald — mir bangt so sehr

Es kam ein Brief in dem es stand

Er starb als Held im fernen Land

Eine Rose fest in seiner Hand

Weh, Weh, mein Herz ist schwer

Gab für immer meinen Liebsten her

Seine wilde Rose blüht nicht mehr

Weh, Weh, mein Herz ist schwer

Gab für immer meinen Liebsten her

Seine wilde Rose blüht nicht mehr

Mir ist — oh — so kalt, er kommt nie mehr

Helaas, helaas, mijn hart is zwaar

Gaf mijn geliefde voor altijd

Zijn wilde roos bloeit niet meer

Helaas, helaas, mijn hart is zwaar

Gaf mijn geliefde in het voorjaar

Zijn wilde roos bloeit niet meer

Zijn wilde roos bloeit niet meer

Mijn liefde ging ten strijde

En riep: «Zolang ik zegevier»

Zal deze wilde roos bloeien"

Ik heb de bloem zijn naam gegeven

Ze bloeide trots en onverzettelijk op

Toen kwam op een nacht de winter

Helaas, helaas, mijn hart is zwaar

Gaf mijn geliefde in het voorjaar

Zijn wilde roos bloeit niet meer

Ik zie hem snel - ik ben zo bang

Er kwam een ​​brief waarin het stond

Hij stierf als een held in een ver land

Een roos stevig in zijn hand

Helaas, helaas, mijn hart is zwaar

Gaf mijn geliefde voor altijd

Zijn wilde roos bloeit niet meer

Helaas, helaas, mijn hart is zwaar

Gaf mijn geliefde voor altijd

Zijn wilde roos bloeit niet meer

Ik ben - oh - zo koud, hij komt nooit meer terug