Blaue Stunde - faun

Zu jener Stunde, als sie mir erschienen

Da stand der Himmel still und blau

Und durch das dämmernd fahle Licht umschrieben

Ihr Haupt — geschmückt vom Morgentau

Weiß wie der Mond waren die feenhaft Glieder

Ihr Haar war wie von Gold gemacht

Und mir ward bang die Stunde ende wieder

Im Lauf der sternenklaren Nacht

Ihre Schönheit weht durch alle Zeiten

Ihr roter Mund wird mich ewig begleiten

Die Stunde ging, die Schöne musste fliehen

Ihr Bild verschwand im Morgengrauen

Ich muss nun mit den Tagen weiterziehen

Doch sie bleibt altbekannter Traum

Seitdem vernehm' ich ihre süße Kunde

In allen Dingen wunderbar

Ich denke heimlich noch der blauen Stunde

Und weiß nicht, ob sie jemals war

Op dat uur dat ze aan mij verschenen

Daar stond de lucht stil en blauw

En begrensd door het schemerige licht

Haar hoofd – versierd met de ochtenddauw

De feeënledematen waren wit als de maan

Haar haar was van goud

En aan het eind van het uur was ik weer bang

In de loop van de sterrennacht

Haar schoonheid waait door alle tijden

Haar rode mond zal me voor altijd vergezellen

Het uur ging voorbij, de schoonheid moest vluchten

Haar foto verdween bij zonsopgang

Ik moet nu verder met de dagen

Maar het blijft een bekende droom

Sindsdien heb ik hun zoete nieuws gehoord

Geweldig in alle dingen

Ik denk stiekem nog steeds aan het blauwe uur

En ik weet niet of ze dat ooit is geweest