Bring mich nach Haus - faun

Straßen aus Staub, langer Weg ohne Sinn

Aus dem Nichts in die Leere

Fremd und verloren, keiner sagt mir wohin

Wohin soll ich noch gehen

Vor den Toren der Welt werfe ich einen Blick

Auf die Freiheit, die uns stets umgarnt

Und ich lauf hinterher dem verlorenen Glück

Suche weiter nach dir jeden Tag

Bring mich nach Haus

Zu der Lichtung, wo wir uns einst trafen

Bring mich nach Haus

Wo die Bäume und Gärten erblühen

Doch dann erwacht aus dem Sehnen der Nacht

All die schmerzliche Wahrheit

Und meine Glut von den Träumen entfacht

Wird auf einen Schlag kalt

Vor den Toren der Welt werfe ich einen Blick

Auf die Freiheit, die uns stets umgarnt

Und ich lauf hinterher dem verlorenen Glück

Suche weiter nach dir jeden Tag

Bring mich nach Haus

Zu der Lichtung, wo wir uns einst trafen

Bring mich nach Haus

Wo die Bäume und Gärten erblühen

Bring mich nach Haus

Zu der Lichtung, wo wir uns einst trafen

Bring mich nach Haus

Wo die Bäume und Gärten erblühen

Straten van stof, lange weg zonder betekenis

Uit het niets de leegte in

Vreemd en verloren, niemand vertelt me ​​waar

Waar moet ik anders heen?

Aan de poorten van de wereld neem ik een kijkje

Naar de vrijheid die ons altijd verstrikt

En ik jaag op verloren geluk

Blijf je elke dag zoeken

Breng me naar huis

Naar de open plek waar we elkaar ooit ontmoetten

Breng me naar huis

Waar de bomen en tuinen bloeien

Maar ontwaakt dan uit het verlangen van de nacht

Alle pijnlijke waarheid

En mijn sintels ontstoken door de dromen

Wordt het ineens koud

Aan de poorten van de wereld neem ik een kijkje

Naar de vrijheid die ons altijd verstrikt

En ik jaag op verloren geluk

Blijf je elke dag zoeken

Breng me naar huis

Naar de open plek waar we elkaar ooit ontmoetten

Breng me naar huis

Waar de bomen en tuinen bloeien

Breng me naar huis

Naar de open plek waar we elkaar ooit ontmoetten

Breng me naar huis

Waar de bomen en tuinen bloeien