Sigurdlied - faun

Wollt ihr hören nun mein Lied, viel kann ich euch sagen

Von der großen güldnen Zeit, von Altvätertagen

Brynhild sitzt im hohen Saal, strahlend dort vor allen

Keiner kann der stolzen Frau als Freier wohl gefallen

Hör das, Brynhild, Tochter mein, bringst du mich in Schande

Keinen Freier wählst du dir, der Herren aller Lande

Sigurd traf den Drachen gut

Grani trug Gold von der Heide

Schweiget, schweiget, Vater mein, Wahrheit hier zu hören

Einen Helden fern im Ost hab ich mir erkoren

Keiner mehr an Gold gewann, keiner mehr an Ehren

Sigurd, der den Drachen schlug, nur ihm will ich gehören

Das hat mir die Norn verschafft, in mein Herz geleget

Dass neun Winter ich erwart, den ich noch nie gesehet

Setzt mir einen hohen Stuhl, hoch auf öden Berge

Lasst mit Runen ihn beschlagen, durch zauberkundge Zwerge

Keiner ritt auf Brynhilds Berg, Sigurd nur, der Frohe

Sprengt auf Grani, seinem Ross, durch Rauch und Waberlohe

Brynhild sitzt auf goldnem Stuhl, Eisen schwer am Leibe

Sigurd schwingt das scharfe Schwert, die Ketten er zerschneidet

Wil je mijn lied nu horen, ik kan je veel vertellen

Van de grote gouden eeuw, van de dagen van de oudsten

Brynhild zit in de hoge hal en straalt daar waar iedereen bij is

Niemand kan de trotse vrouw behagen als aanbidder

Hoor dat, Brynhild, mijn dochter, je maakt me beschaamd

U kiest geen vrijer, de heren van alle landen

Sigurd raakte de draak goed

Grani droeg goud van de heide

Zwijg, zwijg, mijn vader, hoor de waarheid hier

Ik heb een held gekozen ver in het Oosten

Niemand won meer goud, niemand meer eer

Sigurd die de draak heeft verslagen, ik wil alleen aan hem toebehoren

De Norn gaf me dat, leg het in mijn hart

Dat ik negen winters verwacht die ik nog nooit heb gezien

Zet me een kinderstoel, hoog op desolate bergen

Laat hem geschoeid zijn met runen door magische dwergen

Niemand reed op de berg van Brynhild, alleen Sigurd de gelukkige

Schiet door rook en brand op Grani, zijn ros

Brynhild zit op een gouden stoel, ijzer zwaar op zijn lichaam

Sigurd zwaait met het scherpe zwaard, hij snijdt de kettingen door