Räven - faun

Mit dem Lärm dieser Welt lief ich weit hinaus

Durch das Dickicht hin zu jenem wilden Ort

Der mir zwischen verborgenen Steinen

Seinen Schutz und weise Stille bot

Atme aus

Alles was schmerzt

Ich sah einen roten Fuchs im silbernen Grau

Seine dunklen Blicke fragten

Wird das Licht schon trüb?

Lass uns beide doch verstecken

In dem Lied, das ich schrieb

Von Bäumen die allein

Im Traume rauschen

Dem Rascheln ihrer Blätter

Dort gemeinsam lauschen

Lauf und wag`es

Lauf zu mir

Im Schutz der Steine

Find ich zu dir

Schliess die Augen

Lass dich Fallen

Findest die Magie in Allem

Er führte mich zwischen Wurzeln glühend Stein

Dort hat sich die Nacht mit dem Morgen vereint

Sein Traum ist so alt, wie unser Sein

Nichts bleibt wie es war, nichts ist wie es scheint

Atme aus

Höre mein Herz

Ich sah einen roten Fuchs im silbernen Grau

Met het lawaai van deze wereld rende ik ver weg

Door het struikgewas naar die wilde plek

Die tussen verborgen stenen

Biedt zijn bescherming en wijze stilte aan

uitademen

Alles wat pijn doet

Ik zag een rode vos in zilvergrijs

Zijn donkere ogen vroegen

Wordt het licht zwak?

Laten we ons allebei verstoppen

In het lied dat ik schreef

Van bomen alleen

Haasten in dromen

Het ritselen van hun bladeren

Luister daar samen

Rennen en durven

Ren naar mij toe

In de bescherming van de stenen

ik vind je

Sluit je ogen

Laat het gaan

Vind de magie in alles

Hij leidde me tussen de wortels van gloeiende steen

Daar is de nacht verenigd met de ochtend

Zijn droom is zo oud als ons bestaan

Niets blijft zoals het was, niets is wat het lijkt

uitademen

hoor mijn hart

Ik zag een rode vos in zilvergrijs