Des Wassermanns Weib - faun

Es war in des Maien linden Glanz,

da hielten die Jungfern von Tübingen tanz.

Sie tanzten und tanzten wohl allzumal

um eine Linde im grünen Tal.

Da kam ein Jüngling in stolzem Kleid

sich wandte bald zu der schönsten Maid.

Er reichte die Hände da zum Tanz,

er setzt ihr aufs Haar einen meergrünen Kranz.

«O Jüngling, warum ist so kalt in dein Arm?»

«In Neckars Tiefen, da ist es nicht warm!»

«O Jüngling, warum ist so bleich deine Hand?»

«Ins Wasser nicht dringt der Sonne Brand!»

Er tanzt mit ihr von der Linde weit.

«Laß, Jüngling!

Horch die Mutter mir schreit!»

Er tanzt mit ihr den Neckar entlang.

«Laß, Jüngling!

Weh!

Mir wird so bang!»

Er packt sie fest um den schlanken Leib.

«Schöne Maid!

Du bist des Wassermanns Weib.»

Er tanzt mit ihr in die Wellen hinein.

«Ade, o Vater, o Mutter mein!»

Er führt sie hinein in kristallenen Saal.

«Ade, ihr Schwestern im grünen Tal!»

Het was in mei's lindenpracht,

daar dansten de maagden van Tübingen.

Ze dansten en dansten waarschijnlijk allemaal samen

rond een lindeboom in de groene vallei.

Er kwam een ​​jonge man in een trotse jurk

wendde zich spoedig tot het mooiste meisje.

Hij strekte zijn handen daar uit voor de dans,

hij legt een zeegroene krans op haar haar.

"O jongeman, waarom is je arm zo koud?"

"In de diepten van Neckar is het daar niet warm!"

"O jongeman, waarom is je hand zo bleek?"

"Het vuur van de zon dringt niet door het water!"

Hij danst met haar ver van de lindeboom.

"Laat het met rust, jongeman!

Luister naar mijn moeder die schreeuwt!"

Hij danst met haar langs de Neckar.

"Laat het met rust, jongeman!

Ontstoken!

Ik ben zo bang!"

Hij grijpt haar stevig om haar slanke lichaam.

« Mooie meid!

Jij bent de vrouw van Waterman."

Hij danst met haar de golven in.

"Ade, o vader, o moeder mijn!"

Hij leidt haar naar de kristallen hal.

«Ade, zusters in de groene vallei!»