Damnation - Fates Warning

Thousands of years,

before the dawn of history.

Ancient races tears,

are flowing like a river to the sea.

Where sacred river ran,

white deer had roamed the land,

brilliant twilight in our dreams.

Primitive child,

your unforgotten tribe calls to you.

Descendants we are one,

the tangled maze is broken once again.

A myth without a meaning,

you shade the light from the seed.

The earth and virgin soil watch it bleed.

The earth and virgin soil.

Red, white, black, in city masses,

corporate buildings spread like rashes,

stacked upon each other forty high.

Stabbed each other in the back,

you money-hungry maniacs,

dig up the earth and spit it in your eye.

To intrude this sacred land,

where the mortals have been banned,

where your own forefathers lie in rest.

To disturb this mountain side,

where in battle we did ride,

and our warriors where they lie,

the earth digest.

Hear our cry from down below,

let our restive spirits go.

You’ve trapped us in your world of sin,

let the plague begin, Damnation.

Your cities disappear,

to earth’s interior, don’t you know

you’ve got to let your spirits go, let 'em go.

You’ve got to let those spirits go.

Let 'em go!

You’ve got to let your spirit go.

Duizende jaren,

voor het begin van de geschiedenis.

Oude rassen tranen,

stromen als een rivier naar de zee.

Waar de heilige rivier liep,

witte herten hadden door het land gezworven,

schitterende schemering in onze dromen.

primitief kind,

je onvergetelijke stam roept je.

Afstammelingen zijn we één,

het verwarde doolhof is opnieuw gebroken.

Een mythe zonder betekenis,

je schermt het licht af van het zaad.

De aarde en maagdelijke grond zien het bloeden.

De aarde en maagdelijke grond.

Rood, wit, zwart, in stadsmassa's,

bedrijfsgebouwen verspreiden zich als uitslag,

veertig hoog op elkaar gestapeld.

elkaar in de rug gestoken,

jullie geldhongerige maniakken,

graaf de aarde op en spuug het in je oog.

Om dit heilige land binnen te dringen,

waar de stervelingen zijn verbannen,

waar je eigen voorouders in rust liggen.

Om deze berghelling te verstoren,

waar we in de strijd reden,

en onze krijgers waar ze liggen,

de aarde verteren.

Hoor onze kreet van beneden,

laat onze onrustige geest gaan.

Je hebt ons gevangen in je wereld van zonde,

laat de plaag beginnen, verdoemenis.

Je steden verdwijnen,

naar het binnenste van de aarde, weet je niet?

je moet je geest laten gaan, laat ze gaan.

Je moet die geesten laten gaan.

Laat ze gaan!

Je moet je geest laten gaan.