The Apparition - Fates Warning

When the stars are right and you’re alone

Take a journey, lock the world up tight

Out of your mind

The hall beckons your presence, the doors

Open wide you’re to decide to turn back

Deep the bowels of this black abyss

Compelled I just can’t resist it, take me

Take me away take me away

I wanna know what’s deep within

Take me away

Drawing near someone passes through me

A silent entity never looking back I won’t dare

Evil eyes staring through he walls of stone

As I feared I travel not alone

Laughter’s echoes with the blatant wind

I have passed the threshold deep within me

Take me away take me away

I wanna know what’s deep within

Take me away

A voice of thunder said turn back

Tabernacle is forbidden

No mortal dares to enter here

I want to know

Flame is burning center of a fountain yearning, waters

Spring eternal, spiritual water physical fire

Above the center is sky, cold cold never-ness

Just vastness filled with stars upon stars

In the four corners of life are the golden mirrors

Reflecting what you are and what you are to be

In the first is a young boy white dove in

His hand, in the second is a warrior in Armour

In the third is the old man gold watch

In his hand fourth and last

No reflection at all

No reflection at all

No reflection at all

Waters rise toward physical fire, voice says

Tabernacle is forbidden never looking back I don’t

Dare

If the water touches the flame

Forever in darkness yes I’ll remain

White dove flies from the young boys hand

Through the mirror of the old man, only way out

Take me away take me away

I wanna know what’s deep within

Take me away

Take me away take me away

I wanna know what’s deep within

Take me away

Als de sterren goed staan ​​en je alleen bent

Maak een reis, sluit de wereld goed af

Niet goed bij je hoofd

De hal wenkt je aanwezigheid, de deuren

Zet wijd open, je moet beslissen om terug te keren

Diep in de ingewanden van deze zwarte afgrond

Gedwongen Ik kan het gewoon niet weerstaan, take me

Neem me weg, neem me weg

Ik wil weten wat er diep van binnen zit

Breng me weg

Dichtbij iemand komen gaat door mij heen

Een stille entiteit die nooit terugkijkt, ik durf niet

Boze ogen staren door stenen muren

Zoals ik vreesde reis ik niet alleen

Gelach echo's met de flagrante wind

Ik ben de drempel diep in mij gepasseerd

Neem me weg, neem me weg

Ik wil weten wat er diep van binnen zit

Breng me weg

Een donderstem zei: draai terug

Tabernakel is verboden

Geen sterveling durft hier binnen te komen

Ik wil het weten

Vlam is het brandende centrum van een verlangen naar een fontein, wateren

Lente eeuwig, geestelijk water fysiek vuur

Boven het midden is de lucht, koude koude nooit-heid

Gewoon uitgestrektheid gevuld met sterren op sterren

In de vier hoeken van het leven zijn de gouden spiegels

Weerspiegeling van wat je bent en wat je moet zijn

In de eerste is een jonge jongen witte duif in

Zijn hand, in de tweede is een krijger in Armor

In de derde staat het gouden horloge van de oude man

In zijn hand vierde en laatste

Helemaal geen reflectie

Helemaal geen reflectie

Helemaal geen reflectie

Wateren stijgen op naar fysiek vuur, zegt de stem

Tabernakel is verboden nooit achterom te kijken Ik doe het niet

Durven

Als het water de vlam raakt

Voor altijd in de duisternis ja ik zal blijven

Witte duif vliegt uit de hand van jonge jongens

Door de spiegel van de oude man, enige uitweg

Neem me weg, neem me weg

Ik wil weten wat er diep van binnen zit

Breng me weg

Neem me weg, neem me weg

Ik wil weten wat er diep van binnen zit

Breng me weg