La complicità - Fabrizio Moro

Nasce in un giorno il sole, e, e

In un giorno muore (in un giorno muore)

Se tu sei qui accanto a me, e, e

Non hai più parole che

Che contano, contano, contano, contano

E lascia le mie mani lascia almeno

Che respiri un po'

O raccontami qualcosa di diverso

Che io non so

Lo sai che mi fai ridere

Perché non puoi comprendere

Che va via, che va via

E non torna la complicità

Come un giorno

Come gli anni se ne va (se ne va, se ne va)

Tu risolvi sempre tutto anche quando mancano i problemi

E io non vedo l’ora che domani

Che domani arrivi in fretta

Per ricominciare tutto

Lascia le mie mani, lascia almeno

Che respiri un po'

O raccontami qualcosa di diverso

Che io non so

Lo sai che mi fai ridere

Perché non vuoi comprendere che va via, che va via

E non torna quell’affinità

Come un giorno come gli anni se ne va

Se ne va

Se ne va (se ne va)

Se ne va (se ne va. se ne va. se ne va. se ne va. se ne va. se ne va)

Se ne va

De zon wordt op één dag geboren, en, en

In een dag sterft het (in een dag sterft het)

Als je hier naast me bent, en, en

Meer woorden heb je niet

Dat tellen, tellen, tellen, tellen

En laat mijn handen tenminste los

Dat je een beetje ademt

Of vertel me iets anders

ik weet het niet

Je weet dat je me aan het lachen maakt

Omdat je het niet kunt begrijpen

Dat gaat weg, dat gaat weg

En de medeplichtigheid keert niet terug

als een dag

Naarmate de jaren verstrijken (ga weg, ga weg)

Je lost altijd alles op, ook als er geen problemen zijn

En ik kijk uit naar morgen

Dat morgen snel komt

Om helemaal opnieuw te beginnen

Laat mijn handen, ga tenminste weg

Dat je een beetje ademt

Of vertel me iets anders

ik weet het niet

Je weet dat je me aan het lachen maakt

Omdat je niet wilt begrijpen dat het weggaat, dat het weggaat

En die affiniteit komt niet terug

Als een dag als de jaren verstrijken

Hij gaat weg

Het gaat weg (het gaat weg)

Gaat (gaat. Gaat. Gaat. Gaat. Gaat. Gaat. Gaat.)

Hij gaat weg