Heirs of Sorrow - Evadne

Stars, no message, worn by barren prayers

Apocalyptic skies where our fatal fates are blurred

We plead for more light of distant stars,

but their brightness fades in the blackness forever

We move away as falling, falling stars

We close our eyes with fear, too fear

We walk between water and mud

Into this dark moor of obsidian lakes

Beneath the mantle of mystic darkness

Our prayers shall drown in a grief as deep as our grave

We shed the light of our shames

We exhale the last breath among tears of absent glances

Our world faints towards despair

Heirs of sorrow, orphans of hope

Wailing with wrath that we have been born to lose

Stars, eternal lights in distance, oracles of time

Hidden by a blinding sun

We plead for more light of distant stars,

but their brightness fades in the blackness forever

We move away as falling, falling stars

We close our eyes with fear, too fear

Sterren, geen boodschap, gedragen door onvruchtbare gebeden

Apocalyptische luchten waar ons fatale lot vertroebeld is

We pleiten voor meer licht van verre sterren,

maar hun helderheid vervaagt voor altijd in de duisternis

We gaan weg als vallende, vallende sterren

We sluiten onze ogen met angst, te bang

We lopen tussen water en modder

In deze donkere heide van obsidiaanmeren

Onder de mantel van mystieke duisternis

Onze gebeden zullen verdrinken in een verdriet zo diep als ons graf

We werpen het licht van onze schaamte

We ademen de laatste adem uit tussen de tranen van afwezige blikken

Onze wereld zakt weg naar wanhoop

Erfgenamen van verdriet, wezen van hoop

Wenen van toorn dat we zijn geboren om te verliezen

Sterren, eeuwige lichten in de verte, orakels van de tijd

Verborgen door een verblindende zon

We pleiten voor meer licht van verre sterren,

maar hun helderheid vervaagt voor altijd in de duisternis

We gaan weg als vallende, vallende sterren

We sluiten onze ogen met angst, te bang