Wenn Erdreich Bricht - Equilibrium

Einst herrschte ein König, in Perchtas Landen weit

Zum Leid bekannt für Mensch und Tier, wohl seiner Grausamkeit

Auch sein Weib nebst seiner Kinder, ganze sieben an der Zahl

Folgen ihm zu Niedertrachten, bei jedem einzigen Mal!

Zu hohem Rosse zieh’n sie los, unter donnernd' schlagend' tritt

Die königliche Jagdhundschaft, an ihrer Seite eilt sie mit

Denn sie streben gerne an, ihr aller höchst' Pläsier

Zu Tode hetzen des Forstes lebend' Waldgetier!

Zieh’n unter tosend' Horngebläs' hinaus ins Dämmerlicht

Von seines Landes Kindern nun, ein Häuschen ist in Sicht

Wartend auf des Königs Ruf, die wilde Reiterei

Lenken rasch die Rösser ein, zu masslos' Raserei!

Zertrampelt wird die Greisin drauss' vor der schützend Tür

Ihr Enkel teilt ihr Schicksal, durch des Rosses tödlich Kür

Die Alten hasten gar zu hilf', draus in der kalten Nacht

Das end' des graus’gen Werkes, von reissend' Hunden vollbracht!

In ihrer qualvoll' Todespein, sich die Greisin windet

Des Königs Folgschaft um sie schart, dass sie auch nicht entschwindet

Sinnt sich nach höchstem Beistand, zu strafen ihre Schinder

Verflucht im letzten Atemzug, den König, Weibe, und die Kinder!

Bald soll’n Felder bersten, selbst schwerstes Erdreich bricht

So soll' n eis’ge, Winde peitschen, der Götter Strafgericht!

Feuer züngelt aus dem Felde, in gleissend stechend Licht

Zu lang das Unheil währte, bald naht der Götter Pflicht!

Er regeerde eens een koning ver in het land van Perchta

Bekend om het lijden van mens en dier, waarschijnlijk zijn wreedheid

Ook zijn vrouw en zijn kinderen, zeven in getal

Volg hem elke keer naar de basis!

Ze vertrokken op hoog paard, onder donderende 'kloppende' stappen

De koninklijke honden, aan hun zijde haasten ze zich

Omdat ze graag streven, hebben jullie allemaal het grootste plezier

Jaag de levende wezens van het bos dood!

Trek naar buiten in de schemering onder donderend hoorn blazen

Van de kinderen van zijn land is nu een huisje in zicht

Wachten op de oproep van de koning, de wilde cavalerie

Stuur je rossen snel naar binnen, te veel razernij!

De oude vrouw wordt buiten voor de beschermende deur vertrapt

Haar kleinzoon deelt haar lot, via de dodelijke freestyle van het paard

De oudjes haasten zich zelfs om te helpen in de koude nacht

Het einde van het vreselijke werk, bereikt door verscheurende honden!

In haar kwellende pijn kronkelt de oude vrouw

De volgelingen van de koning verzamelen zich om haar heen, zodat zij ook niet verdwijnt

Zoekt opperste hulp, straf hun misbruikers

Vloek in de laatste adem, de koning, vrouw en de kinderen!

Velden zullen snel barsten, zelfs de zwaarste grond zal breken

Zo zal n' eis'ge de winden zweepslagen, het oordeel van de goden!

Vuur likt het veld uit, in een laaiend, doordringend licht

Het kwaad duurde te lang, de plicht van de goden nadert snel!