Unbesiegt - Equilibrium

Schwarz die Nacht, die mich umgibt,

die heulend an die Felsen bricht.

Sieh, wie ich dem Sturme trotz,

werd Zeuge meiner Kraft!

Wo die andren niederknien,

Staub, Verachtung sich verdienen,

stehe ich, komm sei mein Zeug,

blutend, aber ungebeugt!

Nie werden sie mich brechen,

niemals meinen Geist bestechen!

Nie werd ich mich verneigen,

niemals ihnen Demut zeigen!

Nie sollen sie mich ergreifen,

niemals meine Feste schleifen!

Sieh ich bin, komm sei mein Zeug,

blutend, aber ungebeugt!

Viel gefochten, viel erlitten,

jeden Atemzug erstritten.

Hart umkämpft, die Feste mein,

die Kreise meiner Macht.

Einsam stehn die schwarzen Zinnen,

trotzen aller Zeiten Wirren.

So auch ich, komm sei mein Zeug,

blutend, aber ungebeugt!

Nie werden sie mich brechen,

niemals meinen Geist bestechen!

Nie werd ich mich verneigen,

niemals ihnen Demut zeigen!

Nie sollen sie mich ergreifen,

niemals meine Feste schleifen!

Sieh ich bin, komm sei mein Zeug,

blutend, aber ungebeugt!

Ich bin unbesiegt!

Ich bin unbesiegt!

Ich fürcht nicht glühend Eisen,

noch fürcht ich Pein.

Ich bin mein eigen Heiland,

werds immer sein.

Und wenn ich dir auch blutend zu Füßen lieg,

weißt du genau: Ich bleibe unbesiegt!

Alles, was ich mir erstritten…

Meine Banner, himmelhoch…

Auch wenn alle Mauern zittern…

Bleib ich Herr auf meinem Thron,

ja, für immer!

Viele sah ich nieder geh’n,

zu viele um je zu verstehen.

Doch habe ich nicht einen Tag auf diesem Pfad bereut.

Soll’n sie auf mich runtersehen,

es schert mich nicht, ich bleibe stehen!

Auch du, mein Freund, ich bin dein Zeug,

sei blutend, aber ungebeugt!

Zwart de nacht die mij omringt

die huilend tegen de rotsen breekt.

Zie hoe ik, ondanks de storm,

getuige van mijn kracht!

waar de anderen knielen,

stof, minachting verdienen,

Ik sta, kom, wees mijn spullen

bloedend maar ongebogen!

ze zullen me nooit breken

koop me nooit om!

ik zal nooit buigen

toon ze nooit nederigheid!

Ze zullen me nooit grijpen

maal nooit mijn feesten!

Zie ik ben, kom, wees mijn spullen

bloedend maar ongebogen!

Veel gevochten, veel geleden,

vocht voor elke ademhaling.

hard bevochten, de vestingmijn,

de cirkels van mijn macht.

De zwarte kantelen staan ​​alleen,

trotseren alle onrust.

Ik ook, kom, wees mijn spullen,

bloedend maar ongebogen!

ze zullen me nooit breken

koop me nooit om!

ik zal nooit buigen

toon ze nooit nederigheid!

Ze zullen me nooit grijpen

maal nooit mijn feesten!

Zie ik ben, kom, wees mijn spullen

bloedend maar ongebogen!

Ik ben ongeslagen!

Ik ben ongeslagen!

Ik ben niet bang voor gloeiend heet ijzer

ik ben ook niet bang voor pijn.

Ik ben mijn eigen redder

zal altijd zijn

En ook al bloed ik aan je voeten

weet je het precies: ik blijf ongeslagen!

Alles waar ik voor gevochten heb...

Mijn spandoeken, torenhoog...

Zelfs als alle muren trillen...

Ik blijf heer op mijn troon,

Ja voor altijd!

Ik zag velen naar beneden gaan

te veel om ooit te begrijpen.

Toch heb ik op deze weg nog geen dag spijt gehad.

Moeten ze op me neerkijken?

Het maakt me niet uit, ik stop!

Jij ook, mijn vriend, ik ben jouw spullen,

bloeden maar ongebogen!