Nordheim - Equilibrium

Nebel legt sich auf die Dächer

Der Winter zieht herein

Für schwere Balken, gebeugt vom Alter

Soll es der letzte sein

Das harte Leben, voll Stolz, voll Ehr'

Kein Laut dringt an mein Ohr!

Nur Rufe aus vergangenen Tagen

Als ich Nordheim verlor

Oh mein Nordheim, mein Quell, mein Ursprung

Warum sollt das geschehen?

Das warme Feuer deiner Hütten

Ward nie wieder gesehen

Ich steh an deinem Grab und denke

Wie schön es einst hier war!

Von deinem stolzen Kampf um Freiheit

Blieb nur Moos und Farn

Die alten Sagen unser Väter

Vermächtnis unser Ahn'!

Wie sie wollt ich für Nordheim fallen

Die Chance ist längst vertan

Vertan…

Wieder ziehen die grauen Schwaden

Aus dem Wald empor!

Wieder denk ich an den Tage

Als ich mein Nordheim verlor…

Mist zet neer op de daken

De winter komt eraan

Voor zware balken die door de jaren verbogen zijn

Moet het de laatste zijn?

Het harde leven, vol trots, vol eer

Geen geluid bereikt mijn oor!

Alleen oproepen uit vervlogen tijden

Toen ik Nordheim verloor

Oh mijn noordelijke thuis, mijn bron, mijn oorsprong

Waarom zou dit moeten gebeuren?

Het warme vuur van je hutten

Werd nooit meer gezien

Ik sta bij je graf en denk

Hoe mooi was het hier vroeger!

Van je trotse strijd voor vrijheid

Alleen mos en varen bleven over

De oude legendes van onze vaders

Erfenis van onze voorouders!

Net als zij wilde ik vallen voor Nordheim

De kans is al lang voorbij

stomdronken…

De grijze zwaden bewegen weer

Uit het bos!

Ik denk weer aan de dagen

Toen ik mijn noordelijke huis verloor...