When I Was 16, I Killed Myself - Empty Handed

I don’t laugh anymore.

When I was 16, I killed myself.

«Choose life, choose a family» and I whispered no.

I remember your shaking voice when I let you down, but did you see the tears I

shed when you took another sip.

You had the look in your eyes that said it all, but believe me when I say I

used to love my life.

But you took that from me and I keep dreaming…

I keep wishing.

I always wondered how it would be without you by my side.

I drank the last coffee and wrote it down: My whole life, the bitter taste of

all the memories when you touched my hands.

Swallowed down, forgotten.

but I will never forgive.

I light a cigarette and think of all my favorite scenes just to forget the

sound of your voice.

I take a deep breath trying to feel it inside my hands.

Nothing but a memory fading into the atmosphere.

Now I am on my own.

I am finally free.

I am who I used to be.

No more thoughts holding me back.

I won over you.

No more regrets keeping me down.

I lost everything.

Expectations kept me awake and I woke up every night.

When the first tear dropped, I knew I couldn’t change a thing.

My dreams seemed endless but I left life for a better place.

I am disenchanted.

We are all the same.

nothing changes.

No one cares.

We are all the same.

If life scares you to death, you and me: we feel the same.

We feel the same.

Ik lach niet meer.

Toen ik 16 was, pleegde ik zelfmoord.

"Kies het leven, kies een gezin" en ik fluisterde nee.

Ik herinner me je trillende stem toen ik je teleurstelde, maar heb je de tranen gezien?

vergoten toen je nog een slok nam.

Je had de blik in je ogen die alles zei, maar geloof me als ik zeg ik

hield van mijn leven.

Maar dat heb je van me afgenomen en ik blijf dromen...

Ik blijf wensen.

Ik heb me altijd afgevraagd hoe het zou zijn zonder jou aan mijn zijde.

Ik dronk de laatste koffie en schreef het op: Mijn hele leven, de bittere smaak van

alle herinneringen toen je mijn handen aanraakte.

Doorgeslikt, vergeten.

maar ik zal nooit vergeven.

Ik steek een sigaret op en denk aan al mijn favoriete scènes om de . te vergeten

geluid van uw stem.

Ik haal diep adem en probeer het in mijn handen te voelen.

Niets dan een herinnering die in de atmosfeer verdwijnt.

Nu sta ik er alleen voor.

Ik ben eindelijk vrij.

Ik ben wie ik was.

Geen gedachten meer die me tegenhouden.

Ik heb over je gewonnen.

Geen spijt meer dat het me in de steek heeft gelaten.

Ik ben alles kwijt.

Verwachtingen hielden me wakker en ik werd elke nacht wakker.

Toen de eerste traan viel, wist ik dat ik niets kon veranderen.

Mijn dromen leken eindeloos, maar ik verliet het leven voor een betere plek.

Ik ben ontgoocheld.

We zijn allemaal hetzelfde.

er verandert niets.

Het kan niemand iets schelen.

We zijn allemaal hetzelfde.

Als het leven je doodsbang maakt, jij en ik: we voelen hetzelfde.

Wij voelen hetzelfde.