Sylvia - Emmy The Great

If you’re all that you’re cracked up to be

Sylvia, come and sit with me

And hold my hand, for comfort’s sake

If who you are eventually

Is all that forms your destiny

If character equates to fate

Then I’m not great

But it’s not in me to complain

Oh, girl in white, come close to me

Hold my hand, pass notes to me

Unquestioning in dormitories

We string our beads and fill our plates

The days repeat and play again

And times goes by so idly

Writing in your diary

And every line the same:

That if this is life

Then why does it feel like I’m dreaming?

Oh, if this is life

Then why does it feel like I’m far away?

And

And if this is life

Then why does it feel like I’m dreaming?

Oh, if this is life

Then why does it feel like I’m far away?

And if this is life

Then, Sylvia —

Arriving at the window like the milk

All dressed in white

Tell me what you are

And tell me, if my character is fate

Do I confine myself

'Til I find a way to dream us all awake?

It’s weird

Sometimes, well, I swear I don’t remember how you came

Oh, and, girl in white

Just tell me if you think I’m dreaming

Oh, if this is life

Then why does it feel like I’m far away?

Oh, and this is life

But still it does feel like I’m dreaming

And if this is life

Then, Sylvia —

Als je alles bent wat je wilt zijn

Sylvia, kom bij me zitten

En houd mijn hand vast, ter wille van het comfort

Als wie je uiteindelijk bent

Is dat alles wat je lot vormt?

Als karakter gelijk staat aan het lot

Dan ben ik niet geweldig

Maar het is niet aan mij om te klagen

Oh, meisje in het wit, kom dicht bij me

Houd mijn hand vast, geef me notities door

Zonder twijfel in slaapzalen

We rijgen onze kralen en vullen onze borden

De dagen herhalen zich en spelen opnieuw

En de tijden gaan zo nutteloos voorbij

Schrijven in je dagboek

En elke regel hetzelfde:

Dat als dit het leven is

Waarom voelt het dan alsof ik droom?

Oh, als dit het leven is

Waarom voelt het dan alsof ik ver weg ben?

En

En als dit het leven is

Waarom voelt het dan alsof ik droom?

Oh, als dit het leven is

Waarom voelt het dan alsof ik ver weg ben?

En als dit het leven is

Dan, Sylvia —

Aangekomen bij het raam als de melk

Allemaal in het wit gekleed

Vertel me wat je bent

En vertel me, als mijn karakter het lot is

Beperk ik mezelf?

Tot ik een manier vind om ons allemaal wakker te dromen?

Het is raar

Soms, nou, ik zweer dat ik me niet herinner hoe je eraan kwam

Oh, en, meisje in het wit

Zeg het me als je denkt dat ik droom

Oh, als dit het leven is

Waarom voelt het dan alsof ik ver weg ben?

Oh, en dit is het leven

Maar toch voelt het alsof ik droom

En als dit het leven is

Dan, Sylvia —